Белая лебедь - Галина Ненашева

Мне белая вьюга уронит в ладони

Перо с крыла.

И ветры заплачут о снежном раздолье —

Зима пришла.

Сугробы стелить и в окошко ломиться начнет она,

Hо чудиться будет,

Но будет мне сниться весна.

Будто она из странствий дальних

К нам возвратилась вновь,

Словно девчонки в платьях бальных

Яблони вышли в ночь.

Вот и опять они нарядны,

Верят они, что счастье рядом,

Снова надеждой сердца их полны.

И не зима в просторах наших,

То в небесах крылами машет

Белая лебедь — подруга весны.

И льдины растают, и высушит ветер

Следы пурги.

И снова разбудят меня на рассвете

Весны шаги.

И песни повадятся бегать от окон

К речной косе,

И вымахнут травы, и звезды промокнут

В росе.

Будто весна из странствий дальних

К нам возвратилась вновь,

Словно девчонки в платьях бальных

Яблони вышли в ночь.

Вот и опять они нарядны,

Верят они, что счастье рядом,

Снова надеждой сердца их полны.

И не зима в просторах наших,

То в небесах крылами машет

Белая лебедь — подруга весны.

Как будто вчера лишь над синей водою

Сирень цвела,

Hо вдруг уронила мне вьюга в ладони

Перо с крыла.

Сугробы стелить и в окошко ломиться

Hачнет она,

Hо чудиться будет,

И все будет сниться весна.

Будто она из странствий дальних

К нам возвратилась вновь,

Словно девчонки в платьях бальных

Яблони вышли в ночь.

Вот и опять они нарядны,

Верят они, что счастье рядом,

Снова надеждой сердца их полны.

И не зима в просторах наших,

То в небесах крылами машет

Белая лебедь — подруга весны.

Алақаныма ақ боран соғады

Қанаттан шыққан қауырсын.

Ал желдер қардың кеңдігі туралы айқайлайды -

Қыс келді.

Қар үйінділерін салыңыз, ол терезеге кіре бастайды,

Бірақ таң қалдырады

Бірақ мен көктемді армандаймын.

Ол алыстан келген сияқты

Ол бізге қайта оралды,

Бал халатындағы қыздар сияқты

Түнде алма ағаштары шықты.

Міне, олар қайтадан талғампаз,

Олар бақыттың жақын екеніне сенеді

Олардың жүректері тағы да үмітке толы.

Біздің кеңістікте қыс емес,

Аспанда қанаттарын қағады

Ақ аққу – көктемнің досы.

Ал мұздар еріп, жел кеуіп қалады

Боранның іздері.

Ал мені таң ата қайта оят

Көктемгі қадамдар.

Ал әндер терезеден жүгіруді әдетке айналдырады

Өзен түкірісіне

Ал шөптер өсіп, жұлдыздар суланады

Шықта.

Алыс кезген көктемдей

Ол бізге қайта оралды,

Бал халатындағы қыздар сияқты

Түнде алма ағаштары шықты.

Міне, олар қайтадан талғампаз,

Олар бақыттың жақын екеніне сенеді

Олардың жүректері тағы да үмітке толы.

Біздің кеңістікте қыс емес,

Аспанда қанаттарын қағады

Ақ аққу – көктемнің досы.

Кеше ғана көк судың үстінде болғандай

сирень гүлдеді,

Бірақ кенеттен боран мені алақанға түсірді

Қанаттан шыққан қауырсын.

Қар үйінділерін төсеп, терезені сындырыңыз

Ол бастайды

Бірақ таң қалдырады

Ал бәрі көктемнің арманы болады.

Ол алыстан келген сияқты

Ол бізге қайта оралды,

Бал халатындағы қыздар сияқты

Түнде алма ағаштары шықты.

Міне, олар қайтадан талғампаз,

Олар бақыттың жақын екеніне сенеді

Олардың жүректері тағы да үмітке толы.

Біздің кеңістікте қыс емес,

Аспанда қанаттарын қағады

Ақ аққу – көктемнің досы.