Foggy Day (From "Damsel in Distress") - Fred Astaire, Ray Noble and His Orchestra

Was a stranger in the city

Out of town were the people I knew

I had that feeling of self-pity

What to do?

What to do?

What to do?

The outlook was decidedly blue

But as I walked through the foggy streets alone

It turned out to be the luckiest day I’ve known

A foggy day in London Town

Had me low and had me down

I viewed the morning with alarm

The British Museum had lost its charm

How long, I wondered, could this thing last?

But the age of miracles hadn’t passed

For, suddenly, I saw you there

And through foggy London Town

The sun was shining everywhere

Қалада бейтаныс адам болды

Мен білетін адамдар қала сыртында болды

Менде өзімді аяушылық сезімі болды

Не істеу?

Не істеу?

Не істеу?

Болжам анық көк болды

Бірақ мен тұман көшелерімен жүргенімде

Бұл мен білетін ең бақытты күн болды

Лондон қаласында тұман күні

Мені төмен түсірді және мені төмендетті

Мен таңды дабылмен көрдім

Британ мұражайы өзінің сүйкімділігін жоғалтты

Бұл жағдай қанша уақытқа созылады деп ойладым.

Бірақ ғажайыптар дәуірі өткен жоқ

Өйткені, мен сізді кенеттен көрдім

Тұманды Лондон қаласы арқылы

Күн барлық жерде жарқырап тұрды