The Day We'll Be Gone - Fleshgod Apocalypse

Closed, the eyes of the dead

Yet I can see you all black surrounding my old abode

A cry breaking the silence

Lament of a mourner washing pain away like rain

Life, the day we’ll be gone

(Life, the greatest of all lies)

A step into the unknown

(The time to blink our eyes and we’re gone)

Free from all fears

(Before we die)

Crave the peace of our earth

(Crave our immortality)

Finally back to the place we belong

(As the memory resides in our name and fills the hearts)

Lone, my body rests

May the earth lie lightly upon my defenseless spoils

Void, epiphany of absence

Fading all my senses into the eternal night

Vacuum

Time, the day we’ll be gone

(Time, illusion of our mind)

The sleep of no return

(The nemesis of the most foolish longing)

Where everything’s clear

(Eternity is)

Fame resounds in the words

(Fame, when back to dust again, is inert)

The true epitaph that will live forever

(And all that remains, it can be love or)

Pain, afflicting the hearts

(Pain we inflicted on other men)

Infecting the souls

(Infernal torment lasts for the ones we leave behind)

It’s carved in the memories of our sons

(Face, oh, who we really are)

Face what we’ve become

(Laid bare before the highest judge, the memory)

It shapes in the mirror a man we don’t know

Shine

Before returning to dust

Accept the finite nature of flesh and carpe diem

Live each day as if it’s your last

Unburdened of paralyzing dreads, move past

As the master taught us

Cold, the hand of fate

Cruel, falls down relentless the curtain on passing flesh

Death, the close of existence

The mother of all fears and despair of mankind

Is nothing but life

Өлгендердің көздері жабық

Дегенмен, мен бәріңді  менің  ескі                                |

Тыныштықты бұзған айқай

Жаңбырдай азапты шайып жатқан жоқтаушының зары

Өмір, біз кететін күн

(Өтіріктердің ең үлкені өмір)

Белгісізге қадам

(Көзді жыпылықтату уақыты келді және біз кеттік)

Барлық қорқыныштардан бос

(Біз өлмес бұрын)

Жеріміздің тыныштығын тілейміз

(Біздің өлмейтіндігімізді аңсаңыз)

Ақыры біз тиесілі жерге қайта ораламыз

(Себебі естелік біздің атымызда                                                                                                                                     

Жалғыз, менің денем демалуда

Менің қорғансыз олжаларыма жер жеңіл болсын

Бос, жоқтық эпифаниясы

Барлық сезімдерімді мәңгілік түнге айналдыру

Вакуум

Уақыт, біз кететін күн

(Уақыт, біздің санамыздың елесі)

Қайтып келмейтін ұйқы

(Ең ақымақ сағыныштың жауы)

Барлығы түсінікті жерде

(Мәңгілік)

Атақ сөзден жаңғырады

(Даңқ, қайтадан шаңға айналғанда,  инертті)

Мәңгілік өмір сүретін шынайы эпитафия

(Ал қалғанының бәрі махаббат болуы мүмкін)

Ауырсыну, жүректерді ауырту

(Біз басқа еркектер жатқан азабы  )

Жандарды жұқтыру

(Артымызда қалдырғандар үшін тозақ азабы созылады)

Бұл біздің ұлдарымыздың жадында сақталған

(Бет, о, біз шынымен кімбіз)

Біз болған нәрсеге бет бұрыңыз

(Жоғары төреші алдында ашылды, естелік)

Ол айнадағы ер адам біз білмейтін адам

Жылтыр

Шаңға оралмас бұрын

Ет пен карпе диемнің шекті табиғатын қабылдаңыз

Күн сайын сіздің соңғыңыз сияқты өмір сүріңіз

Салдандыратын үрейлерден арылмай, өтіп кетіңіз

Шебер бізге үйреткендей

Суық, тағдырдың қолы

Қатыгез, тынымсыз құлайды еттің шымылдығы

Өлім, тіршіліктің жабылуы

Адамзаттың барлық қорқыныштары мен үмітсіздіктерінің анасы

Өмірден басқа ештеңе емес