Les Silences - Fallujah

«On nait seul, on vit seul, on meurt seul.

Et même quand on baise on est seul.

Seul avec sa chair, seul avec sa vie qui est comme un tunnel qu’il est

impossible de partager.

Et plus on est vieux, plus on est seul face à quelques

souvenirs d’une vie qui se détruit au

fur et à mesure.

Une vie, c’est comme un tunnel.

Et à chacun son petit tunnel.

Mais au bout du tunnel, il n’y a même pas de lumière.

Il n’y a plus rien.

Même la mémoire se décompose avant la fin.

Les vieux le savent bien.

Une petite vie, des petites économies, une petite

retraite, et puis une petite tombe.

Et tout ça, ça ne sert à rien.

Strictement à rien.

Même les enfants ça sert à rien.

Dès que leurs parents

n’ont plus rien à leurs donner, ils les foutent dans des hospices pour qu’ils

crèvent seuls et en silence.

Même les enfants n’en

ont rien à battre.

L’amour filial, ça n’existe pas.

C’est un mythe.

Ta mère, tu l’aimes juste quand elle te donne du lait.

Et ton père,

quand il te prête du fric.

Mais quand les seins de ta mère se sont desséchés

et qu’il n’y a plus de lait à en tirer, ou quand les

poches de ton père se sont vidées de leur fric, alors il n’y a plus qu'à les

mettre dans un placard lointain, en espérant qu’ils meurent d’une maladie

rapide et pas trop coûteuse.

C’est comme ça, c’est la loi de la vie.

Ce n’est que lorsqu’il y a un héritage à toucher

que les enfants font semblants d'être gentils.

Mais quand tout l’héritage c’est

un frigo ou une télé, ce n’est plus la peine de faire semblant.

Ou alors

vraiment le minimum, juste de quoi se donner bonne conscience.

Un coup de fil

par mois et quelques larmes au moment de

leurs enterrements et on est quitte avec son devoir.

L’amour, l’amitié,

tout ça c’est du pipeau.

Ce sont des illusions, des illusions de jeunesse

qu’on entretient pour cacher que tous les rapports humains ne sont que du petit

commerce.

Parler d’amitié et d’amour ça nous

arrange, mais par calcul.

La réalité, elle est beaucoup plus vénale.

Ta mère, tu l’aimes parce qu’elle te nourrit et t’empeche de mourir.

Ton ami, tu l’aimes parce qu’il te trouve un travail, qu’il te donne à manger

et t’empêche de mourir.

Et ta grosse, tu l’aimes parce

qu’elle te fait la cuisine, te vide les couilles, et te fait des enfants qui

devront te protéger quand tu seras trop vieux et que t’auras peur de mourir.

Mais il suffit d’avoir giflé une seul fois son môme pour qu’il se venge quand

tu seras vieux.

En fait, cette gifle ça

l’arrange énormément.

Et lorsqu’il te foutra à l’hospice, elle lui servira de

prétexte pour masquer le désintérêt naturel que n’importe qui éprouve à l'égard

de ses géniteurs.

Non, baiser n’est pas un bon calcul.

Ca coûte même très cher.

Mais ça fait passer le temps.

Et

quand le désir de baiser est parti, on se rend compte qu’on a plus rien à faire

dans ce monde.

Et qu’il n’y a jamais rien eu d’autre dans cette putain de vie.

Moi j’suis tout seul, et elle aussi.»

«Біз жалғыз туыламыз, жалғыз өмір сүреміз, жалғыз өлеміз.

Тіпті біз трассада да жалғызбыз.

Жалғыз етімен, жалғыз өзі туннель сияқты өмірімен

бөлісу мүмкін емес.

Ал жасымыз ұлғайған сайын санаулылардың алдында жалғыз қаламыз

жойылып бара жатқан өмір туралы естеліктер

біртіндеп.

Өмір туннель сияқты.

Әрқайсысының жеке туннелі.

Бірақ туннельдің соңында тіпті жарық жоқ.

Ештеңе қалмады.

Тіпті жады аяқталмай тұрып әлсірейді.

Оны қарт адамдар жақсы біледі.

Кішкентай өмір, шағын жинақ, шағын

шегіну, содан кейін шағын қабір.

Ал мұның бәрі пайдасыз.

Мүлдем ештеңе.

Тіпті балалардың да пайдасы жоқ.

Олардың ата-аналары ретінде

Оларға берер ештеңесі жоқ, оларды хоспистерге орналастырды

жалғыз және үнсіз өлу.

Тіпті балалар да білмейді

жеңетін ештеңе жоқ.

Сүйіспеншілік жоқ.

Бұл миф.

Анаң, сүт бергенде ғана сүйесің.

Ал сенің әкең,

ол сізге қарызға ақша бергенде.

Бірақ анаңның кеудесі кеуіп кеткенде

және айдалатын сүт жоқ, немесе қашан

сенің әкеңнің қалтасындағы ақшалары босаған, сондықтан саған бар болғаны

олар қандай да бір аурудан өледі деп үміттеніп, алыс шкафқа қойыңыз

жылдам және тым қымбат емес.

Міне, солай, өмір заңы солай.

Тек қол тигізетін мұра болған кезде

балалар әдемі болып көрінеді.

Бірақ барлық мұра болған кезде

тоңазытқыш немесе теледидар, енді олай етудің қажеті жоқ.

Немесе

шын мәнінде минимум, ар-ұжданыңызды тазарту үшін жеткілікті.

Қоңырау

айына және уақытында бірнеше көз жасы

олардың жерлеуі және біреуі өз міндетімен орындалады.

махаббат, достық,

мұның бәрі қоқыс.

Бұл елес, жастық елес

біз барлық адами қарым-қатынастар тек ұсақ-түйек екенін жасырамыз

сауда.

Достық, махаббат туралы әңгімелеу

реттеу, бірақ есептеу арқылы.

Шындық әлдеқайда қисынды.

Анаң, сен оны жақсы көресің, өйткені ол сені тамақтандырады және өлімнен сақтайды.

Досың, сен оны жақсы көресің, өйткені ол саған жұмыс тауып береді, тамақ береді

және сені өлуден сақтайды.

Ал сіздің балаңыз, сіз оны жақсы көресіз, өйткені

ол сізге тамақ әзірлейді, шарларыңызды босатады және сізді балалар етеді

тым қартайған кезде және өлуге қорыққанда сені қорғауға мәжбүр болады.

Бірақ кек алу үшін баласын бір рет шапалақпен ұрса жеткілікті

қартайып қаласың.

Шын мәнінде, бұл шапалақпен

оған өте жарасады.

Ал ол сені жұмыс үйіне орналастырғанда, ол оның қызметін атқарады

кез келген адамға деген табиғи қызығушылықты жасыру үшін сылтау

оның ата-анасынан.

Жоқ, бұл жақсы есеп емес.

Бұл тіпті өте қымбат.

Бірақ ол уақытты өткізеді.

Және

блять деген ниет жоғалған кезде, сізде басқа ештеңе жоқ екенін түсінесіз

бұл дүниеде.

Және бұл өмірде ешқашан басқа ештеңе болмаған.

Мен жалғызбын, ол да солай».