Si el cielo está gris - Extrechinato y Tu, Fito & Fitipaldis

La soledad no está tan sola…

¡No ves que a mí no me abandona!

Como una tempestad que va arrancando los tejados;

No sé quien me quitó lo que jamás me había dado

Me asomo a la ventana siempre está lloviendo

Y en mi vieja radio suena «Sol de invierno»

Perdido en el camino entre el amor y el odio;

Tan cerca del cielo como del demonio…

¿Qué ha pasado que no quiere salir?

— Un rayito de sol que me ayude a vivir

¿Qué ha pasado?

¿Se ha olvidado de mí?

— Y yo me siento triste si el cielo está gris

Dame licor de ala de gaviota:

Quiero volar, mojarme con las olas

Dame licor de oreja de conejo

Que quiero oír tu voz aunque estés lejos

Venga, Manolillo, déjame el sombrero;

El del ala ancha que llega hasta el cielo

Ponlo boca arriba, llénalo de versos;

Déjalos volar, ¡que los reparta el viento!

¿Qué ha pasado que no quiere salir?

— Un rayito de sol que me ayude a vivir

¿Qué ha pasado?

¿Se ha olvidado de mí?

— Y yo me siento triste si el cielo está gris

Жалғыздық жалғыз емес...

Оның мені тастап кетпейтінін көрмейсің бе!

Төбелерді жұлып алған дауыл сияқты;

Маған бермеген нәрсені кімнен алғанын білмеймін

Терезеден қарасам, үнемі жаңбыр жауады

Ал менің ескі радиомнан «Қысқы күн» пьесалары бар.

Махаббат пен өшпенділік арасындағы жолда адасқан;

Аспанға шайтандай жақын...

Не болды, сыртқа шыққың келмей жатыр ма?

— Маған өмір сүруге көмектесетін күн сәулесі

Не болды?

Ол мені ұмытты ма?

— Ал аспан сұрғылт болса мұңаямын

Маған шағала қанатын ішімдік беріңіз:

Ұшқым келеді, толқынмен суланғым келеді

Маған қоян құлағына арналған ликёр беріңіз

Алыста жүрсең де дауысыңды естігім келеді

Жүр, Манолилло, қалпақты маған қалдыр;

Аспанға жететін кең жиегі бар

Оны төңкеріп, өлеңмен толтырыңыз;

Ұшсын, жел таратсын!

Не болды, сыртқа шыққың келмей жатыр ма?

— Маған өмір сүруге көмектесетін күн сәулесі

Не болды?

Ол мені ұмытты ма?

— Ал аспан сұрғылт болса мұңаямын