В соцветии забытых нами дней - emptystare, Баркас, get cold

(Были эмоции, были чувства

Сейчас же, ребята все смотрят внутрь себя

Потому что есть Я

Я такой классный и мне плевать на всех вокруг

И я думаю, что пока не изменится мышление

Такая музыка, она, не станет опять звучать в наушниках у людей)

Я ищу отражение себя в кругу лиц

Что окружают меня

(Что окружают меня)

Это все то, что мне осталось

Среди анаморфных иллюзий

Заполнивших ваши сердца

А ты прочтешь ли между строк

Что я намеренно скрывал так долго

Под рефлексией

Все теперь как на ладони

Все оказалось гораздо проще

Чем могло быть

(Чем могло быть)

Гораздо проще

Вещи, что названы своими именами

Беспощадно отчетливо увядают

(Беспощадно отчетливо увядают)

В соцветии забытых нами дней

Ищу отражение себя в кругу лиц

Что окружают меня

(В соцветии забытых нами дней)

Что окружают меня

Волк бессилия воет во мне

Волк бессилия воет во мне

Ведь чем темнее ночь

Тем ярче звезды

Я вижу в твоих глазах

Блеск фонарей

Я знаю, время размажет силуэты теней

Которых мы не отбросим уже, поверь

(Поверь)

(Поверь)

И остается с украдкой ждать пока

Все звезды этого мира

Не схлопнутся

Моё сознание погрязло навсегда

Я не проснусь уже точно никогда

(Никогда)

(Эмоциялар болды, сезімдер болды

Қазір жігіттердің барлығы ішке қарайды.

Өйткені мен бармын

Мен өте әдемімін және айналамдағылардың барлығына мән бермеймін

Мен сана өзгермейінше ойлаймын

Мұндай музыка, ол адамдардың құлаққаптарында қайта естілмейді)

Мен жүздер шеңберінен өзімнің көрінісін іздеймін

мені қоршап тұрған

(мені қоршап тұрған)

Маған қалғаны осы

Анаморфты иллюзиялар арасында

бұл сіздің жүректеріңізді толтырды

Сіз жолдардың арасын оқисыз ба?

Осыншама уақыт бойы нені әдейі жасырдым

Рефлексия астында

Қазір бәрі бір қарағанда

Барлығы әлдеқайда оңай болып шықты

Не болуы мүмкін

(Не болуы мүмкін)

Әлдеқайда оңай

Өз атымен аталатын заттар

Айқын өшеді

(Аянсыз анық өшеді)

Ұмытылған күндердің гүл шоғырында

Жүздер шеңберінен өзімнің бейнесін іздеймін

мені қоршап тұрған

(Біз ұмытып кеткен күндердің гүл шоғырында)

мені қоршап тұрған

Ішімде әлсіздік қасқыр ұлып жатыр

Ішімде әлсіздік қасқыр ұлып жатыр

Себебі түн қараңғырақ

Жұлдыздар жарқырайды

Мен сенің көздеріңнен көремін

Шамдардың жарқырауы

Көлеңкелердің сұлбасын уақыт жағатынын білемін

Біз қазірдің өзінде оны тастамаймыз, маған сеніңіз

(сену)

(сену)

Ал оған дейін жасырын күту қалады

Бұл әлемнің барлық жұлдыздары

Құламайды

Менің ойым мәңгілікке жоғалды

Мен ешқашан міндетті түрде оянбаймын

(Ешқашан)