Rückzug in Die Innerlichkeit - Ellende

Eiskalt, die außenwelt

Geprägt von sein ohne ziel

Im inneren, da leide ich

Da ist nichts mehr, da wird nichts mehr

In wäldern, die augen ruh

Ob im wolkenschein die antwort steht

Sonnenstäbe erwärmen einsamkeit

Irgendwann, irgendwoanders

Frag ich dich, wo das licht noch schreit

Da ist keiner über mir

Prinzipien wertlos

Ich komm mir so klein vor, dort

Wo die alte fichte mit ihren nadeln die geschichte näht

An jenen tagen spürst du es an deinen knochen nagen

Bemerkst, wie die leere in dich blickt

Мұз салқын, сыртқы әлем

Мақсатсыз болу арқылы қалыптасады

Іштей, мен қиналып жүрген жерім

Ештеңе қалмады, ештеңе болмайды

Орманда көздер демалады

Жауап бұлттарда ма

Жалғыздықты жылытады

Бірде, басқа жерде

Мен сенен сұраймын, жарық қайда айқайлайды

Менен жоғары ешкім жоқ

принциптері түкке тұрғысыз

Мен ол жерде өзімді өте кішкентай сезінемін

Кәрі шырша тарихты инемен тіккен жерде

Сол күндері оның сүйегіңді кеміріп жатқанын сезесің

Сізге қарап тұрған бослықты байқаңыз