Cuento Sin Moraleja - Elio Toffana, Dano

En la mañana, el chaval despierta

Porque la luz entra por su ventana abierta

Y acierta a vestirse con un polo, vaqueros y gorra

Perderá el autobús como no corra

Hay una zorra de la que está enamorado

Pero él necesita alguien al lado para que le socorran

Debajo de la ropa sucia, aparta su riñonera

Su casa es pequeña y no hay señas de haber niñera

Pero no es problema

¿Qué coño es eso de desayunar?

Se lanza escaleras abajo, esquivando a sus vecinos

Que van al trabajo y que le miran mal

Es el tipico chico que cobra aunque no la líe

Y si nota que sobra, aun así sonríe

No tuvo un modelo de conducta a seguir

Y a veces se disgusta, por que le asusta su porvenir

Está en bachillerato, pero hace muchas pellas para no tenerlas

Porque él sabe que si no, te estrellas

Comprenderá que hay caminos con muros indivisibles

No duros, sino invisibles…

Ya por la tarde, el chaval se sienta

Y acierta a observar la nada con mirada incierta

En el mismo banco, mismo parque, misma ciudad

Se oye el mismo llanto sin notar que vaya a cambiar…

Son los mismos viejos, mismos chulos y mismas putas

Se ven desde lejos, siguen juntos la misma ruta

Hacia un paisaje gris de hielo sobre losas sin brillo

No hay pájaros en el cielo hay «mariposas» en bolsillos…

¿Y quién cortó sus alas?

Si no fue más que el viento…

¿Quién disparó sus balas?

Si no fue más que el tiempo…

Si el aire que ahora inhalas se llevará tu aliento

Con tus mejores galas y tu nombre en cemento…

El niño espera, un aliciente, un guiño ahí fuera

Ciene un cliente buscando algo de su riñonera

Hace el trabajo y sube a kelo con la vieja

Si es otro día más de un cuento sin moraleja…

¿Y dónde está la moraleja del relato?

Dices…

No todos los cuentos acaban con final feliz

Es la caza de perdices, todos son creen poetas…

La historia se escribe en sangre y la vida en cicatrices…

¿Y dónde está la moraleja del relato?

Dices…

No todos los cuentos acaban con final feliz

Es la caza de perdices, todos son creen poetas…

La historia se escribe en sangre y la vida en cicatrices…

Sigue buscando tu moraleja…

Таңертең бала оянады

Өйткені жарық сіздің ашық терезеңізден кіреді

Ал поло жейде, джинсы шалбар және кепка киіп үлгереді

Жүгірмесең автобустан қалып қаласың

Оның ғашық болған қаншық бар

Бірақ оған көмектесу үшін оның жанында біреу керек

Лас киімнің астына оның қалтасын тастаңыз

Оның үйі шағын, күтушісінің белгісі жоқ

Бірақ проблема жоқ

Бұл таңғы асқа не керек?

Ол көршілерінен жалтарып, баспалдақпен төмен түседі.

Олар жұмысқа барады және сізге жаман қарайды

Бүлдірмесе де зарядтайтын кәдімгі бала

Ал егер сіз тым көп екенін байқасаңыз, күліңіз

Оның үлгі алатын адамы жоқ еді

Ал кейде ренжіп қалады, өйткені ол өзінің болашағынан қорқады

Ол орта мектепте оқиды, бірақ олардың болмауы үшін ол көп жұмыс істейді

Өйткені ол егер олай болмаса, апатқа ұшырайтыныңды біледі

Бөлінбейтін қабырғалары бар жолдар бар екенін түсінесіз

Қатты емес, бірақ көрінбейтін ...

Түстен кейін бала отырады

Және белгісіз көзқараспен ештеңені байқай алмайды

Бір орындықта, бір саябақ, бір қала

Баяғы жылау өзгеретінін байқамай естіледі...

Бұл баяғы қарттар, баяғы сутенерлер және баяғы жезөкшелер

Бірін-бірі алыстан көреді, бір жолды бірге жүреді

Күңгірт тақталардағы мұздың сұр пейзажына қарай

Аспанда құс жоқ, қалтада «көбелек» бар...

Ал олардың қанаттарын қайырған кім?

Тек жел болса...

Сіздің оқтарыңызды кім атты?

Тек уақыт болса...

Егер сіз қазір жұтатын ауа тынысыңызды алып тастаса

Ең жақсы киімдеріңізбен және цементтегі атыңызбен…

Бала күтеді, жігерлендіреді, көз қысты

Жүздеген тұтынушы сіздің фанни пакетіңізден бірдеңе іздейді

Жұмысты істеп, ескімен келоға көтеріледі

Моральсыз әңгіменің тағы бір күні болса...

Ал әңгіменің моральдық мәні қайда?

сіз айтасыз...

Барлық оқиғалар бақытты аяқталмайды.

Кекілік аң аулау, бәрі ақын деп есептейді...

Тарих қанмен, өмір тыртықпен жазылған...

Ал әңгіменің моральдық мәні қайда?

сіз айтасыз...

Барлық оқиғалар бақытты аяқталмайды.

Кекілік аң аулау, бәрі ақын деп есептейді...

Тарих қанмен, өмір тыртықпен жазылған...

Адамгершілігіңізді іздей беріңіз...