Последнее признание - ЭGO

Признаться должен был давно.

О том, как я тебя люблю, но не дано.

Мне признаваться очень сложно, боюсь ты не поймешь.

И на душе тревожно, словно режет нож.

В голове рисую сюжет, как подошел и обнял тебя.

Ты обняла в ответ, грустные фильмы, похожие песни.

Бурная фантазия, где мы с тобою вместе.

Твой брат мой друг, мы с ним делим хлеб.

Может очень глуп, но для меня это запрет.

Я тебя называю «моя сестренка».

А внутри-«любимая, мне одиноко»

Впервые чувства засели глубоко.

Человека мне так близко, но далеко,

Я напишу тебе три слова и снова удалю.

Пускай молча, но я тебя люблю.

Я тебя убиваю в себе, но все зря.

О тебе я мечтаю, но не моя.

Не узнаешь ты правды я промолчу.

Как сильно тебя и к тебе я хочу.

Ты смотри, сестренка, если что не так.

Набирай мой номер, приеду, все пустяк.

Мало ли какой-то хмырь там будет приставать

С умным видом ляжет.

Ему не встать.

Первая любовь особенна, запомни.

Она поселится в сердце и пустит корни.

Не спеши уходить в омут с головой.

Я вон ушел в одну, теперь сам не свой.

Кто она, не важно, ты ее не знаешь.

Ладно, мне пора идти, ты обнимаешь.

Еле заметно вдыхаю запах волос

Закрываю глаза, о Боже, SOS.

Убей меня прямо тут, станет пусто.

Изнутри меня рвут мои чувства.

Она не человек, это искусство.

Ее лучше нет, она мое безумство.

Отошел на шаг, по щеке погладил,

Потом сжал кулак и ушел не глядя.

Если бы ты только знала,

Как тебя мне было мало.

Я тебя убиваю в себе, но все зря.

О тебе я мечтаю, но не моя.

Не узнаешь ты правды я промолчу.

Как сильно тебя и к тебе я хочу.

На улице был вечер, ближе к девяти.

Он заехал в магазин, но не успел дойти.

Ему на телефон приходит смс.

Подписано «сестренка» и текст «привет, ты здесь?»

Он набирает «да» и звонит следом

Пару гудков впустую, без ответа

Снова смс, он прочитав замер.

Как будто щелкнуло внутри и включился таймер.

Рывок до машины, веские причины,

рев мотора, серый дым от резины позади оставив ветрины,

Трасса м4 обгоняет справа, слева.

Только не делай глупости, моя королева.

Она писала, что любит его безбожно

И без него жить в этом мире невозможно.

Узнав о том, что он любит другую

Она решила больше не дышать и не мешать впустую.

Подними же трубку, давай ответь мне,

Ты всего не знаешь, просто верь мне,

Ей захотелось услышать его голос в последний раз

Без лишних слов, только пару фраз

Она ответила грустно, через силу:

«Пообещай приходить на мою могилу»

Он успел сказать: «Я тебя тоже люблю, слышишь.

Не делай глупостей…»

Алло, алло, любимый… Алло…

Она бежит по коридорам больницы,

Слезы по щеке окутали ресницы,

Видит друзей перед палатой номер ноль.

Летит туда, а внутри сжимает боль.

Открыла дверь и перешла порог,

В этот момент как будто мир ушел из-под ног.

Это он там один, она к нему.

Тишина в его груди, нежно обниму.

Ты не уходи, я за тобой приду

Ко мне вернись, слышишь, не отдам никому.

Слова пронзая время, свет, судьбу

Дошли до его души и вошли в борьбу.

В одиноком мраке раздалось эхо:

«Ты должен жить, дыши, смерть не помеха»

Все это словно снилось,

Его сердце снова забилось.

Я тебя убиваю в себе, но все зря.

О тебе я мечтаю, но не моя.

Не узнаешь ты правды я промолчу.

Как сильно тебя и к тебе я хочу.

Мен баяғыда мойындауым керек еді.

Мен сені қалай жақсы көремін, бірақ берілмейді.

Мен үшін мойындау өте қиын, түсінбейсің бе деп қорқамын.

Ал жаным пышақ кескендей мазасызданады.

Мен өз басымда сюжетті сызамын, ол қалай келіп сені құшақтады.

Құшақтасып кеттің, мұңды фильмдер, ұқсас әндер.

Дауылды қиял, сен екеуміз біргеміз.

Ағаң менің досым, онымен нан бөлісеміз.

Мүмкін өте ақымақтық шығар, бірақ мен үшін бұл тыйым.

Мен сені «әпкем» деп атаймын.

Ал іште - «жаным, мен жалғызбын»

Алғаш рет сезімдер тереңдеп кетті.

Адам маған жақын, бірақ алыс,

Мен саған үш сөз жазып, қайта өшіремін.

Үнсіз болсын, бірақ мен сені жақсы көремін.

Мен сені өзім өлтіремін, бірақ бәрі бекер.

Мен сені армандаймын, бірақ менікі емес.

Шындықты білмесең үндемеймін.

Мен сені және сені қалаймын.

Қараңызшы, әпке, бірдеңе дұрыс болмаса.

Номерімді тер, мен келемін, бәрі ұсақ-түйек.

Ол жерде бір бейбақ ренжітетінін ешқашан білмейсің

Ол ақылды көзқараспен жатады.

Ол тұра алмайды.

Алғашқы махаббат ерекше, есіңізде болсын.

Ол жүрекке қонып, тамырын жайды.

Басыңызбен бассейнге баруға асықпаңыз.

Мен біреуіне шықтым, енді мен өзім емеспін.

Оның кім екені маңызды емес, сен оны білмейсің.

Жарайды, менің кететін уақытым болды, сен құшақтас.

Мен шаштың иісін әрең байқаймын

Мен көзімді жұмамын, құдайым, SOS.

Мені дәл осы жерде өлтіріңіз, ол бос болады.

Сезімдерім ішімнен жыртылып кетті.

Ол адам емес, ол өнер.

Оның жағдайы жақсы, ол менің ақылсыздығым.

Бір қадам артқа шегініп, бетінен сипады,

Сосын жұдырығын түйіп, қарамай кетіп қалды.

Білсең ғой

Мен сені қалай сағындым.

Мен сені өзім өлтіремін, бірақ бәрі бекер.

Мен сені армандаймын, бірақ менікі емес.

Шындықты білмесең үндемеймін.

Мен сені және сені қалаймын.

Сыртта кеш болды, тоғызға таяп қалды.

Дүкенге барды, бірақ жетіп үлгермеді.

Оның телефонына SMS келеді.

«Әпке» деген қолтаңба және «сәлеметсіз бе, сіз осындасыз ба?» мәтіні.

Ол «иә» деп теріп, артынан телефон соғады

Бір-екі сигнал босқа кетті, жауап жоқ

Тағы бір смс, ол оқығаннан кейін қатып қалды.

Ішінде шертіп, таймер қосылып тұрғандай.

Көлікке жүгіру, жақсы себептер

қозғалтқыштың гүрілі, резеңкеден шыққан сұр түтін терезелерден шығады,

М4 тас жолы оң жақта, сол жақта басып озады.

Тек ақымақ болма, ханшайымым.

Ол оны құдайсыз жақсы көретінін жазды

Ал онсыз бұл дүниеде өмір сүру мүмкін емес.

Оның басқаны жақсы көретінін білгенде

Ол енді дем алмауды және босқа араласпауды шешті.

Телефонды ал, маған жауап берейік

Сіз бәрін білмейсіз, тек маған сеніңіз

Оның дауысын соңғы рет естігісі келді

Артық сөз жоқ, бір-екі сөз тіркесі ғана

Ол мұңайып, күшпен жауап берді:

«Менің қабіріме келуге уәде бер»

Ол: «Мен де сені жақсы көремін, естисің.

Ақымақ істер жасама...»

Сәлем, сәлем, сүйіктім... Сәлем...

Ол аурухананың дәліздерімен жүгіреді

Бетіндегі жас кірпіктерді орап алды,

№ нөлдік палатаның алдында достарын көреді.

Ол сонда ұшады, оның ішінде ауырсынуды қысады.

Есікті ашып, босағадан аттады,

Сол кезде аяғымның астынан дүние сырғып кеткендей болды.

Ол сонда жалғыз, ол оған.

Кеудесінде тыныштық, ақырын құшақтау.

Сен кетпе, мен саған келемін

Маған қайта кел, естисің, мен оны ешкімге бермеймін.

Уақытты, жарықты, тағдырды тесіп өткен сөздер

Жанына жетіп, күреске кірістік.

Жалғыз қараңғыда жаңғырық естілді:

«Өмір сүру керек, дем алу керек, өлім кедергі емес»

Мұның бәрі арман сияқты болды

Оның жүрегі қайтадан соға бастады.

Мен сені өзім өлтіремін, бірақ бәрі бекер.

Мен сені армандаймын, бірақ менікі емес.

Шындықты білмесең үндемеймін.

Мен сені және сені қалаймын.