Ben Yokum Bu İşte - Ebru Gündeş

Ah be anne çocuktum hep ellerimden tutardın saçlarımı okşardın çocuktum ya

masallarınla uyurdum şimdi büyüdüm insanların yalanlarıyla uyuyorum

Dayanamasamda katlanıyorum annem

Sanada çok kızgınım yürü dedin yürüdüm taşlara takılmadan dizlerim kanamadan

kimseye aldırmadan

Uyu dedin yürü dedin büyü dedin koş dedin çukurlara aldırma dedin insanları

üzme dedin karanlıkta napıcağımı niye söylemedin anne!

Merhaba sevgili

Herkese sevgili fakat bana sevgisiz herkese sevgi dolu fakat bana ilgisiz

Merhaba sanada yalanlarınada ihanetinede maskenede merhaba

Bugün ayrıldığımızın kaçıncı günü bilmiyorum

Sensiz geçen her dakika bana bir ömür gelirken nasıl bilebilirim ki?

Bugün arkadaşlar seni sordu aklıma geldin sonra sonra farkettim ki

Sen hiç aklımdan çıkmamışsın ki

Çok zaman geçti gram gücüm kalmadı

Ölüler kalpte değil artık artık mezarda yaşamalı dedim kendi kendime

Çekildim bir kenara

sonra farkettim ki ölü olan sen değil benmişim

Unutmadım ardından beni hıçkırıklarla bıraktığın günü unutmadım

Sana gitme diye yalvardığımı unutmadım

Başkasını sevdiğini bildiğim halde ayaklarına kapandığımı unutmadım

Unutamam ne seni ne ihanetini unutamam

Annem saçlarını süpürge edip beni bu yaşa kadar büyüttü lan sen kimsin ki beni

ihanetinle böyle küçülttün

Güldürmedin yüzümü beni hergün öldürdün yeni sevgilinle dolaştığın o sokaklarda

ben hergün süründüm

Sen hiç canına göz dikmiş birine özledim dedin mi ihanetine eğildin mi ben

eğildim defalarca tekrar tekrar öyle büyük sevdim ki ne içime ne kalbime

sığmadı ama o ama o bi bitti kelimesine sığdırdı

özür dilerim anne hoşçakalmadım seni suçladığım için seni değil onu dinlediğim

için özür dilerim güçlü kızının kalbini yaraladığım için affet ve hakkını helal

et nolur anne mezarı kazılan mezarı kazılan bu kızın için saçlarımı okşayan bi

babam yoktu bu yüzden babam gibi sevdim seni saçlarımı okşarken duyduğum huzur

gibi

Sevdiğim hiç mi acımadın giderken söylesene be adam o parkta nasıl terkettin

kızını

İnsan evladını bırakıp gider mi

Cami avlusuna bırakılan bir bebekten ne farkım var şimdi benim

O bebek sadece annesine babasına ağlar belki ama

Ben annemi babamı dostumu sırdaşımı sevdiğimi nefesimi beynimi kaybettim lan

Hangi birine ağlıyım

Yorulmaktan yoruldum be adam

Çok sert düştüm bu kez yere tüm düşmanlarım bile acıdı bana gerek var mı daha

şahide

Sen kazandın çek zafer bayrağını şimdi

Ben kaybettim duymak istiyosun madem ben kaybettim

Sen benim gülüşümü çok severdin peki neden çaldın benden cevap versene sen

kimsin bu kadar canımı yakıcak kadar

Bu ben olamam gururumu ayaklar altına alıp sana gelemiyecek kadar

bu gece her zamankinden daha çok karanlık gökyüzü

Odam odam daha soğuk

Cehenneme dönmeden hayatım gelme artık çalma kapımı arama olmadık zamanlarda

seni unutmalıyım aşk

Benim için senin için geleceğimiz için seni seni unutmalıyım

Senin yüzünden karıştırdım ben dünümle yarınlarımı

Başkasına gidecektin madem neden söyledin seviyorum yalanlarını

Başkası olmayacaktı hani şimdi kalbinin ne farkı kaldı genel evden

gülen gözlerine kurban olduğum canıma bu kastın neden

Hani sana gelmiştim ya ışıkla yağmur yağıyordu hani

Sarılmıştım ya sana sımsıkı

Sen kalbimin ritmi bozuldu diye gülmüştün ya hani

Bende utanmıştım

Şimdi yine gül gül

çünkü gidişin ebrunun bitişi oldu!

Ardından beni hıçkırıklarla bıraktığın günü unutmadım

Sana gitme diye yalvardığımı unutmadım

Annem saçlarını süpürge edip beni bu yaşa kadar büyüttü lan sen kimsin ki beni

ihanetinle böyle küçülttün

Özür dilerim anne hoşçakalmadım seni suçladığım için

Özür dilerim anne.

О, балақай

Ертегілеріңізбен ұйықтайтынмын, енді есейдім, адамдардың өтірігімен ұйықтаймын

Шыдай алмасам анама шыдаймын

Саған ренжідім, жүр дедің, тізем қан кетпей, тасқа кептелмей жүрдім.

ешкімге қарамастан

Ұйық дедің, жүр дедің, сиқыр дедің, жүгірдің дедің, шұңқырларға қарсы болма дедің, адамдар дедің

Уайымдама дедіңіз, неге қараңғыда не істерімді айтпадыңыз, мама!

Сәлем қымбаттым

Барлығын жақсы көремін, бірақ маған ғашықпын

Сәлем саған, өтірігіңе, сатқындығыңа, маскаңа.

Бүгін қай күні ажырасқанымызды білмеймін

Сенсіз өткен әр минут маған өмірліктей сезілетінін қайдан білемін?

Бүгін достар сен туралы сұрады, мен сені ойладым, соны түсіндім

Сен менің ойымнан ешқашан кеткен жоқсың

Көп болды, күшім таусылды

Қайтыс болғандар енді жүректе жоқ, – дедім ішімнен, енді олар көрде тұруы керек.

Мен шетке шықтым

Сонда мен өлген сен емес мен екенмін.

Ұмытпадым сол кезде ұмытпадым жылап тастап кеткен күніңді

Барма деп жалынғанымды ұмытқан жоқпын

Басқаны жақсы көретініңді білсем де аяғыңа құлағанымды ұмытпадым

Мен сені де, сатқындығыңды да ұмыта алмаймын

Анам шашын жайып, мені осы жасқа дейін өсірді, сен кімсің?

сатқындығыңмен осылай кемсіттің

Сен мені күлдірмедің, сен мені жаңа ғашығыңмен кезіп жүрген көшелерде күнде өлтірдің

Мен күнде жүгірдім

Өміріңді аңсаған адамды сағындым дедің бе?Оның сатқындығына бас идің бе?

Қайта-қайта еңкейіп, сүйгенім сонша, не ішім, не жүрегім

ол сәйкес келмеді, бірақ ол

Кешір анашым мен сені кінәлағаным үшін қоштаспағаным үшін сені емес оны тыңдадым

Күшті қызыңның жүрегін ренжіткенім үшін кешір мені кешір

Анасының қабірі қазылған, шашымнан сипап жүрген мына қыз үшін өтінемін

Менің әкем болмаған соң мен сені әкемдей жақсы көрдім, шашымды сипап жатқан тыныштықты

ретінде

Махаббатым, кеткенде өкініп қалдың ба, айтшы, сен сол саябақта қалай кетіп қалдың

Сіздің қызыңыз

Адам баласын тастап кете ме?

Мешіт ауласында қалған сәбиден қандай айырмашылығым бар?

Ол нәресте тек анасы мен әкесі үшін жылауы мүмкін, бірақ

Демім, миым, анам, әкем, досым, сырласым

Қайсысы үшін жылап отырмын?

Шаршадым адам болудан

Мен бұл жолы қатты құладым, тіпті барлық жауларым ауырды, маған тағы керек пе?

куәге

Сен жеңдің, енді жеңіс туын тік

Мен ұтылдым, естігің келсе ұтылдым

Сіз менің күлкімді жақсы көретін едіңіз, неге оны менен ұрладыңыз?

сен кімсің мені сонша ренжітетіндей

Мен бола алмаймын, намысымды таптап, саған келуге жеткілікті

бүгін түн бұрынғыдан да қараңғы аспан

Менің бөлмем менің бөлмеме қарағанда суық

Өмірім, тозаққа бармай тұрып келме, қағып тұрған есігімді енді іздеме

Мен сенің сүйгеніңді ұмытуым керек

Мен үшін, сен үшін, болашағымыз үшін сені ұмытуым керек

Сенің кесіріңнен кеше мен ертеңімді шатастырдым

Басқаға баратын болсаң, өтірігіңді жақсы көремін деп неге айттың

Басқа ешкім болмас еді, білесің бе, қазір сенің жүрегіңнің жалпы үйден қандай айырмашылығы бар?

Күлімдеген көздеріңнің құрбаны болдым деп неге менің өміріме айттың?

Саған келгенде нұр жауып тұрды

Мен сені қатты құшақтадым

Жүрегімнің ырғағы бұзылды деп күлдің ғой, білесің бе?

Мен де ұялдым

Енді тағы күл

өйткені сенің кетуің мәрмәр өнерінің соңы болды!

Сосын мені жылап тастап кеткен күн есіме түседі

Барма деп жалынғанымды ұмытқан жоқпын

Анам шашын жайып, мені осы жасқа дейін өсірді, сен кімсің?

сатқындығыңмен осылай кемсіттің

Кешір анашым мен сені кінәлағаным үшін қоштаспадым

кешірші анашым.