Папиросы - Джемма Халид

Ночь туманная такая, а вокруг темно,

Мальчик маленький стоит, мечтая об одном.

Он стоит к стене прижатый,

И на вид чуть-чуть горбатый,

И поет на языке родном:

«Друзья, купите папиросы,

Подходи, пехота и матросы,

Подходите, пожалейте,

Сироту меня согрейте,

Посмотрите, ноги мои босы.

Мой отец в бою нелегком жизнь свою отдал.

Мою маму под Одессой немец расстрелял.

А сестра моя в неволе,

Сам я ранен в чистом поле,

Потому и зренье потерял.

Друзья, ведь я совсем не вижу,

Белый свет душой я ненавижу,

Где б мне Богу помолиться,

Сироте где приютиться?

А ведь мне всего лишь восемь лет.

Друзья, купите папиросы,

Подходи, пехота и матросы,

Подходите, пожалейте,

Сироту меня согрейте,

Посмотрите, ноги мои босы."

Тұманды түн, айнала қараңғы,

Кішкентай бала тұрып, бір нәрсені армандайды.

Ол қабырғаға сүйеніп,

Және сәл еңкейіп қарап,

Ал ол ана тілінде:

«Достар, темекі сатып алыңдар,

Келіңіздер, жаяу әскерлер мен матростар,

Келіңіз, кешіріңіз

Жетімімді жылыт

Қарашы, менің аяғым жалаңаш.

Әкем қиын соғыста жанын қиды.

Неміс анамды Одесса маңында атып кетті.

Ал менің әпкем тұтқында,

Мен өзім ашық далада жараландым,

Сол себепті көзім көрмей қалды.

Достар, мен мүлде көрмеймін

Ақ нұрды жаныммен жек көремін,

Құдайға қай жерде дұға етсем болады

Жетім қайда пана болады?

Ал мен небәрі сегіз жастамын.

Достар, темекі сатып алыңдар,

Келіңіздер, жаяу әскерлер мен матростар,

Келіңіз, кешіріңіз

Жетімімді жылыт

Қарашы, менің аяғым жалаңаш».