Шлях валхвоў - Дрыгва

Са мной гульню заладзіў вецер,

У чыстым полі сярод ночы.

Гне да долу, збіць з ног хоча,

Засыпае снегам вочы.

Але бачу, недалёка

Засталося мне да лесу.

За сцяной дрэў, за высокай,

Завірухе мала месца.

Абраў знаёмы накірунак

І ў чорны глыб накіраваўся.

Стамляла йсці па гурбах снега,

Ды часам за галлё чапляўся.

Усё, заўважыў гэта месца —

Густы ельнік што хавае.

Невялікая паляна,

Туды я накірунак маю.

Вогнішча развёў у цемры

І ў наступнае імгненне

Цень адкінуў святы камень —

Прад ім ўпаў я на калені.

І ў час калі прамовіў словы

Хвалы Багам нашага роду,

Цела Дух прашчура напоўніў

І ўвабраў я моц прыроды.

Нават той скарб каштоўных ведаў,

Што лес пранёс ў пакаленнях,

Раптоўна розум мой спасцігнуў

І атрымаў я прасвятленне.

Колазварот жыцця зямнога

Усім даўно адзначыў месца.

У віры бясконцым і спрадвечным

Павінны мы свой лёс пранесці.

Ойын менімен желмен басталды,

Түн ортасында таза далада.

Еңкейеді, құлатқысы келеді,

Көзін қарға толтырады.

Бірақ мен алыс емес көремін

Мен орманға баруым керек.

Ағаштардың қабырғасының артында, биіктердің артында,

Дауылдың орны аз.

Таныс бағытты таңдаңыз

Және қара тереңдікке кетті.

Қарлы үйінділермен жүруден шаршадым,

Иә, кейде бұтақтарға жабысатын.

Барлығы бұл жерді байқады -

Жасыратын қалың шырша.

Кішкентай жалпақ,

Мен сол жаққа қарай бет алдым.

Қараңғыда от жағылды

Ал келесі сәт

Көлеңке киелі тасты тастады -

Мен оның алдында тізерлеп отырдым.

Және сол кезде ол сөздерді айтты

Біздің түрдегі құдайларға мадақ болсын,

Рухтың денесі молынан толтырылған

Ал мен табиғаттың құдіретін сіңірдім.

Тіпті сол құнды білім қазынасы

Орман ұрпаққа не қалдырды,

Кенет менің ойым түсінді

Ал мен білім алдым.

Жердегі тіршілік циклі

Әркім бұл орынды бұрыннан атап өтті.

Құйын шексіз және мәңгілік

Біз өз тағдырымызды көтеруіміз керек.