Anvil Chandelier - Disembodied

The passing hours of life

Numb the pain of the pounding fists of consequence swelling on my skin

The festering wounds of desire I have yet to obtain

Makes it hard to see the truth yet still I strain

The faint promise of a future and thins

I never had lies fed where I was still pondering

The youth stolen from me and now i relize all i could have had

And now you tell me all i could have had

And now you give me all i could have had

But i dont want it anymore

I don’t want it anymore

I don’t need it anymore

No more hope just closed doors

And as we walk into oblivion

Every step is a reminder of passing hours

Of passing days

Of passing lives

Of passing away

Өтіп бара жатқан өмір сағаттары

Менің терімдегі ісінудің салдары жұдырықтардың ауырсынуын ұйсыздату 

Мен әлі алған қалауымның іріңді жараларын

Шындықты көру қиын                                      

 болашақ және жіңішке уәде

Мен әлі ойланып жүрген жерде ешқашан өтірік айтқан емеспін

Менен жастық ұрланды, енді мен қолымнан келгеннің бәріне сенемін

Енді сіз маған қолымнан келгеннің бәрін айтыңыз

Енді сен маған қолымнан келгеннің бәрін бересің

Бірақ мен оны енді қаламаймын

Мен енді қаламаймын

Маған енді қажет емес

Енді үміт жоқ, тек жабық есіктер

Және біз ұмытып кеткен сайын

Әр қадам - ​​бұл өту сағаттарын еске түсіру

Өтіп бара жатқан күндер

Өтіп бара жатқан өмірлер туралы

Қайтыс болу