Element 5: Resignation - Diary of Dreams

«Greif nicht nach den Sternen, wenn dir eine Welt zu Füßen liegt»,

hat mal jemand zu mir gesagt.

Schwachsinn!

Das einzige, was mir zu Füßen liegt,

sind die Überreste einer jämmerlichen Existenz.

Wer alles hat, hat eben viel

zu verlieren.

Ich habe nichts.

Also wovor sollte ich Angst haben?

Keiner könnte verstehen, was jetzt gerade in mir vorgeht.

Die zitternden Wände

und der bebende Boden irritieren nur leicht.

Die Zunge schleppt zögerlich Worte

zu Tage, und schon wieder geht das Licht aus.

Verdammt, warte mal eben…

alles kehrt zurück zu einer einzigen Frage: Was mache ich hier eigentlich?

Ich wollte meinen Frieden mit der Welt, aber die Welt wollte meinen Frieden

nicht

«Don't reach for the stars when the world is lying at your feet,»

someone once said to me.

Bullshit!

The only things lying at my feet are the

remains of a pitiful existence.

Those who have everything have a lot to lose.

I have nothing.

So what do I have to be afraid of?

No one can understand what I am going through right now.

The trembling walls

and vibrating floors are only a minor irritation.

Hesitantly, the tongue

quarries words, and again, the light goes out.

Damn, wait a second…

everything comes down to one single question: What am I doing here?!

I wanted to have peace with the world but the world does not want peace with me

«Аяғыңызда әлем тұрғанда, жұлдыздарға қол созбаңыз»

Бірде маған біреу айтты.

босқа!

Менің аяғымның астында жатқан жалғыз нәрсе

қайғылы тіршіліктің қалдықтары.

Егер сізде бәрі болса, сізде көп нәрсе бар

жоғалту.

Менде ештеңе жоқ.

Сонда мен неден қорқуым керек?

Дәл қазір менің ішімде не болып жатқанын ешкім түсіне алмады.

Дірілдеген қабырғалар

ал дірілдеген жер сәл ғана тітіркендіреді.

Тіл екіленіп сөздерді сүйретеді

бүгін, және қайтадан жарық сөнеді.

Қарғыс атқыр, сәл күте тұрыңыз...

Барлығы бір сұраққа оралады: мен мұнда не істеп жатырмын?

Мен әлеммен тыныштығымды қалаймын, бірақ әлем менің тыныштығымды қалайды

емес

«Әлем сенің аяғыңда жатқанда, жұлдыздарға қол созба».

Бірде маған біреу айтты.

босқа!

Менің аяғымда жатқан жалғыз заттар

аянышты тіршіліктің қалдықтары.

Барлығы бар адамның жоғалтатыны көп.

Менде ештеңе жоқ.

Сонда мен неден қорқуым керек?

Менің қазір не болып жатқанымды ешкім түсіне алмайды.

Дірілдеген қабырғалар

және дірілдеген едендер тек шамалы тітіркену болып табылады.

Екіленіп, тіл

сөздерді айтады, тағы да жарық сөнеді.

Қарғыс атқыр, күте тұрыңыз...

Барлығы бір сұраққа келіп тіреледі: мен мұнда не істеп жүрмін?!

Мен әлеммен тату болғым келді, бірақ әлем менімен тыныштықты қаламайды