Our Faces Fall Apart - Demon Hunter

Where is the inception of digression in a human life?

When is the answer just a bright light?

Who am I in shamelessly defining all the wrong and right?

What is the difference if we all die?

I am not the first, the last, the absolute

You will find no clarity in me

I am the deceased, the least, the solitude

Failing every face I try to be

I’m not your progress, the pay of your pains

I’m stabbing the questions for answers I can’t face

I’m losing the battle and finding no life to retrace

I built this anguish with my own hands

I felt the burn inside my heart

I built this anguish with my own hands

I watched our faces fall apart

I felt the tears of all your angels, so cold

I saw the fall of all your children, I’m so cold

We are just a fraction of the poison living in this place

How can we answer with a straight face?

Who are you in gauging every standard you would have us chase?

Are we alone to run the last race?

We are all the weak, the meek, the innocent

Kissing every fault that we disgrace

We are of the worst, the cursed, the desolate

Leaving every hope that we embrace

I’m not your progress, the pay of your pains

I’m stabbing the questions for answers I can’t face

I’m losing the battle and finding no life to retrace

I built this anguish with my own hands

I felt the burn inside my heart

I built this anguish with my own hands

I watched our faces fall apart

I felt the tears of all your angels, so cold

I saw the fall of all your children, I’m so cold

You turn your eyes to me in hope of my decline

Pointing your blame as I faltered on that line

We saw your slander when you pulled it off the shelf

If you want justice, you’ll point it at yourself

Face your fears, trace your tears

Kill that blind assumption that you know how I react inside

I am not so hollow, you can’t see what grows inside my mind

Straight-faced, straight-faced

I built this anguish with my own hands

I felt the burn inside my heart

I built this anguish with my own hands

I watched our faces fall apart

I felt the tears of all your angels, so cold

I saw the fall of all your children, I’m so cold

Адам өміріндегі шектен шығудың басталуы қайда болды?

Жауап қашан жарық жарық болады?

Барлық қате мен дұрысты ұялмай анықтайтын мен кіммін?

Егер біз бәріміз өлсек, айырмашылығы неде?

Мен бірінші, соңғы, абсолютті емеспін

Менен анықтық таба алмайсың

Мен   өлген   ең                                                                                                                                                             |   | | | | | | | | | | | | | | | | | |   кем' ' аз | | | | | | | | көп kam көп емес, | | | | | | көп емес, | | | | | | | | көп емес, Жал- |

Мен болуға тырысатын кез келген тұлға сәтсіз

Мен сенің жетістіктерің емеспін, ауыртпалығыңның өтінімін

Мен жауап бере алмайтын сұрақтарға жауап беріп жатырмын

Мен шайқаста жеңіліп жатырмын және қайта оралатын өмір таппаймын

Мен бұл азапты өз қолыммен салдым

Мен жүрегімнің күйгенін сездім

Мен бұл азапты өз қолыммен салдым

Мен біздің бет-әлпетіміздің ажырап жатқанын көрдім

Мен сенің барлық періштелеріңнің көз жасын сезіндім, өте суық

Мен сенің барлық балаларыңның құлағанын көрдім, қатты тоңып қалдым

Біз осы жерде өмір сүретін удың бір бөлшегі ғана пыз

Біз тіке жүзбен қалай жауап бере аламыз?

Бізді қуған әрбір стандартты өлшеп жатқан сіз кімсіз?

Біз соңғы жарысты жалғыз жүреміз бе?

Біз бәріміз әлсіз, момын, бейкүнәміз

Біз ұятқа қалдыратын әрбір кемшілікті сүйеміз

Біз ең нашар, қарғысқа ұшырадық, қаңырап бос қалғанбыз

Біз қабылдайтын барлық үміттерді  қалдыру

Мен сенің жетістіктерің емеспін, ауыртпалығыңның өтінімін

Мен жауап бере алмайтын сұрақтарға жауап беріп жатырмын

Мен шайқаста жеңіліп жатырмын және қайта оралатын өмір таппаймын

Мен бұл азапты өз қолыммен салдым

Мен жүрегімнің күйгенін сездім

Мен бұл азапты өз қолыммен салдым

Мен біздің бет-әлпетіміздің ажырап жатқанын көрдім

Мен сенің барлық періштелеріңнің көз жасын сезіндім, өте суық

Мен сенің барлық балаларыңның құлағанын көрдім, қатты тоңып қалдым

Сен менің құлдырауым үмітпен көздеріңді маған  бұрасың

Мен сол жолда                    сені кінәлауды  көрсету

Сөреден жүріп алған кезде жалаңызды  көрдік

Егер сіз әділдікті қаласаңыз, оны өзіңіз көрсетесіз

Қорқынышыңызбен бетпе-бет келіңіз, көз жасыңызды қадағалаңыз

Менің іштей қалай әрекет ететінімді білесіз деген соқыр болжамды жойыңыз

Мен соншалықты қуыс емеспін, менің ойымда не өсетінін көре алмайсың

Тіке жүзді, түзу жүзді

Мен бұл азапты өз қолыммен салдым

Мен жүрегімнің күйгенін сездім

Мен бұл азапты өз қолыммен салдым

Мен біздің бет-әлпетіміздің ажырап жатқанын көрдім

Мен сенің барлық періштелеріңнің көз жасын сезіндім, өте суық

Мен сенің барлық балаларыңның құлағанын көрдім, қатты тоңып қалдым