The Terminal Tavern - David Wilcox

Ah, what a beautiful place.

It is so lush and quiet in these walls.

It’s a place where the sound really stands a chance of finding its way.

And I’m grateful 'cause, man, there are a lot of gigs that’s just really hard.

The sound doesn’t stand a chance.

A lot of times there’s a gig that’s between somewhere and somewhere else.

You really wouldn’t go there to play it, but the booking agent says «Well

you’re on your way.

Why don’t you stop and play, you know, the Terminal Tavern.

As my friend Gamble would say, «What a skull orchard.»

I mean imagine straining good, fine art sensibility through that veil of

chicken wire.

It’s the kind of place where you gaze about you at those walls of pecky Cyprus

and pine wood adorned with frontier memorabilia and mint-condition tire tool

sets.

And the ceiling under slung with fish net encrusted with detritus and streaming

down through the steaming midnight air, a million shattered dreams that dangle

like declensions of despair.

And the daily drunks just line the walls like lemmings in repose.

The festering booze assaulting their entrails, like time-release suicide.

They’re stuck to that sticky floor and they’re not moving.

And you think, «What do they need?»

Well, I don’t have that.

What have I got?

I’ve got an acoustic guitar, it’s not enough.

I’ve got words.

I wonder if they stand a chance to be heard.

Maybe music doesn’t stand a chance.

I mean, I can make sound.

I have vocal chords.

I have strings.

I can make sound.

Who needs sound?

We need music and music is much bigger than that.

Music is timing with a capital «T.»

Music is hearing a song that sounds like your song, 'cause it’s just what

you’ve been dreaming of or thinking of, or praying for.

Suddenly it’s speaking right to you.

And sure, there’re all these other people here but they’re just superfluous.

It’s your song and it was meant just for you.

It hits home and it’s real, 'cause it’s coming from some place much bigger.

But in that place you look around and you think, «Oh man there’s no chance for

this to happen.

There’re so many distractions.»

There’s always distractions.

All you can do is send it out.

I think Sting’s analogy of songs is a great one saying, «It's a message in a

bottle.»

You take all your best hopes and dreams and send it out in a bottle.

Toss it in the ocean.

Whoever gets it and when they get it, well it has more to do with the ocean

than it has to do with you.

That’s good, the ocean can be trusted, if the timing is right.

Send it out as best you can.

О, қандай әдемі жер.

Бұл қабырғаларда өте тыныш және тыныш.

Бұл дыбыс өз жолын табуға мүмкіндік беретін орын.

Мен ризамын, өйткені, адам, өте қиын концерттер өте көп.

Дыбыс мүмкін емес.

Көбіне бір жерде                             Басқа жерде 

Сіз оны ойнауға бармайтын едіңіз, бірақ брондау агенті «Жарайды

сіз жолдасыз.

Неге тоқтап ойнамайсыз, білесіз бе, Терминал таверна.

Менің досым құмар, «бас сүйек боры» деп айтар еді.

Менің айтайын дегенім, сол перде арқылы жақсы, бейнелеу өнерінің сезімталдығын елестетіңіз

тауық сымы.

Бұл сізді Кипрдің қабырғаларына қарайтын жер.

және шекаралық естелік заттармен және жалбыз күйіндегі шиналар құралымен безендірілген қарағай ағашы

жинақтар.

Ал астындағы төбе детрит пен ағынмен қапталған балық торымен жабылған

түн ортасында буы бұрқыраған ауада миллиондаған қираған армандар ілулі тұр

Үмітсіздік көріністері сияқты.

Күнделікті маскүнемдер демалатын леммингтер сияқты қабырғаларды тізіп отырады.

Іріңді ішімдік олардың ішектеріне зиян тигізеді, мысалы, суицид сияқты.

Олар сол жабысқақ еденге жабысып, қозғалмайды.

Ал сіз: «Оларға не керек?» деп ойлайсыз.

Менде ол жоқ.

Менде не бар?

Менде акустикалық гитара бар, бұл жеткіліксіз.

сөздерім бар.

Мен олар есту мүмкіндігіне таң қаламын.

Мүмкін музыканың мүмкіндігі жоқ.

Айтайын дегенім, мен дыбыс шығара аламын.

Менде вокалдық аккордтар бар.

Менде жіптер бар.

Мен дыбыс жасай аламын.

Дыбыс кімге керек?

Бізге музыка керек және музыка одан да үлкен.

Музыканың                                                                                                                                                        "

Музыка сіздің әніңізге ұқсайтын әнді естиді, себебі бұл дәл солай

сіз армандаған немесе ойлаған немесе дұға еткенсіз.

Кенет ол сізге дұрыс сөйлеп жатыр.

Әрине, бұл жерде басқа адамдар бар, бірақ олар артық.

Бұл сіздің әніңіз және ол тек сізге арналған.

Ол үйге жетеді және бұл шынайы, өйткені ол әлдеқайда үлкенірек жерден келеді.

Бірақ сол жерде сіз жан-жағыңызға қарап: «Ой, адам, мүмкіндік жоқ

бұл болуы.

                                                                                                                                                                       .

Әрқашан алаңдаушылық бар.

Сіз оны жібере аласыз.

Менің ойымша, Стингтің әндерге ұқсастығы: «Бұл бір жазбадағы хабар

бөтелке.»

Сіз өзіңіздің барлық жақсы үміттеріңіз бен армандарыңызды алып, бөтелке                                                    жібересіз.

Оны мұхитқа лақтырыңыз.

Кім алса да, қашан алса да, мұхитқа  көбірек  қатысы бар

бұл сізге байланысты                            .

Жақсы, егер уақыт дұрыс болса, мұхитқа сенуге болады.

Оны мүмкіндігінше жіберіңіз.