The Last Caress of Light Before the Dark - Darkest Era

A shadow creeps across the land

The light begins to weaken

On this bitter earth I stand

Alone, weary and forsaken

Majestic silence of the sea

It guides me as I roam

Remorseful thoughts sweep through me

I’ve strayed so far from home

What curse is this that dwells in me?

That holds my heart from beating free

The stinging bite of winters call

A beauty lost once and for all

As the waters lash against my body

A siren calls from the deep

Echoes of foreboding, pierces through my

Soul

There is no time, no time for turning back

What has led me here, to the edge of reason

Where weakness haunts the mind and

Plagues the soul

I wither under tongues of fire

I never thought this day would ever come

The last caress of light before the dark

A tempest lures me into the chasm of death

Blood roars and ravens soar above me

They summon me into a realm of fear

Wretched faith clings to my shackled hope

The last caress of light before the dark

So far I’ve sought, so long I’ve fought

The land is seared with sorrows past

And if I should die upon this day

Then let the spirits guide me home

The last caress of light before the dark

Көлеңке жерді айналып өтіп жатыр

Жарық әлсірей бастайды

Мына ащы жерде мен тұрамын

Жалғыз, шаршаған және тастап кеткен

Теңіздің керемет тыныштығы

Мені менің жүрегімде бағыттайды

Өкінішті ойлар ішімді басып жатыр

Мен үйден                          ша иборат                                          иборат иборат                             иборат иборат  иборат иборат иборат  иборат иборат иборат иборат иборат иборат иборат иборат иборат иборат иборат  иборат иборат иборат иборат иборат иборат  иборат иборат иборат иборат иборат иборат  иборат иборат иборат иборат  иборат иборат иборат иборат  иборат иборат иборат  иборат иборат иборат  иборат иборат иборат  иборат иборат иборат иборат  иборат иборат иборат  иборат иборат иборат  иборат иборат иборат  иборат иборатүш иборат  иборат иборат  иборат иборат мен                         

Бұл менің ішімде тұрған қандай қарғыс?

Бұл менің жүрегімнің соғуынан сақтайды

Қыстың шаққан шағуы

 Біржола жоғалған сұлулық

Сулар менің денеме соғылып жатқанда

Тереңнен сирена қоңырау шалады

Алдын ала болжаудың жаңғырығы мені тесіп өтеді

Жан

Уақыт жоқ, кері бұрылуға уақыт жоқ

Мені осында не себеп болды, себебі

Әлсіздік ақыл-ойды қудалаған жерде және

Жанды ауыртады

Мен от тілінің астында құрғаймын

Бұл күн келеді деп ойламаппын

Қараңғылық алдындағы жарықтың соңғы сылауы

Дауыл мені өлімнің тұңғиығына итермелейді

Үстіде қан күрсініп, қарғалар қалықтайды

Олар мені қорқыныш аймағына шақырады

Жаман сенім менің кісенделген үмітіме жабысады

Қараңғылық алдындағы жарықтың соңғы сылауы

Осы уақытқа дейін іздедім, ұзақ күрестім

Жер өткен қайғыға толы

Егер мен осы күні өлсем керек болса

Содан кейін рухтар мені үйге жеткізсін

Қараңғылық алдындағы жарықтың соңғы сылауы