Crionics - Crionics

Frozen embryo sheathed in shroud of numbness

In darkness that no hope brightens

I dwell for centuries, alone

Among the rocks the fragile creature of mine

They and time, me and eternity

None of us will stand the confrontation

Insensitivity and torpor these remain

I emerge from darkness ineffectively

Bored with constant keeping alone

Searching for light and fade of pain

Infinity and unattainableness they seem to be

So near…

Stimulated wings' flutter I’m trying to break

The hard shell, my home and grave

Hopeless struggle against superior

Conditions, destiny — these I don’t want to

Surrender

Fate is looking gloomily, I’m reaching out to Him

Encountered again the sight-penetrating

Insensitive, smooth and cold obstruction

I subconsciously feel the day will come

The power that can save me will arrive

Speak to me and melt my powerlessness

Won’t it be too late?

Мұздатылған эмбрион ұйқысыздықпен қапталған

Үміт жарқырамайтын қараңғылықта

Ғасырлар бойы жалғыз өмір сүремін

Жартастардың арасында менің нәзік жаратылысым

Олар және уақыт, мен және мәңгілік

Қарсыласуға ешқайсымыз төзе алмаймыз

Сезімсіздік пен тоқырау бұл қалады

Мен қараңғылықтан тиімсіз шығамын

Үнемі жалғыз қалудан жалықты

Жарық пен ауырсынуды  іздеу

Шексіздік пен қол жетпейтін сияқты

Жақын…

Қоздырылған қанаттарым мен сындыруға тырысып жатырмын

Қатты қабық, менің үйім және бейітім

Жоғарыға қарсы үмітсіз күрес

Шарттар, тағдыр — бұларды қаламаймын

Бағыну

Тағдыр мұңды көрінеді, мен Оған  қол созамын

Қайтадан көзге түсер көзге тап болды

Сезімсіз, тегіс және суық кедергі

Мен күннің келетінін санадан тыс сезінемін

Мені құтқара алатын күш келеді

Менімен  сөйлеңіз және қуатсыздығымды ерітіңіз

Әлі кеш болмай ма?