Rise and Fall - ChipaChip

Снова летит на пол недочитанный Паланик.

Не хочет пылать не одна тут из галактик.

Этот серый пейзаж.

Я кричу — добей заживо.

Голосом тихим, слишком посаженным.

Дым.

Легкость приходит на ум.

Вот я, вот ты.

И всё идет к одному.

А после для тебя опять хочу нажать mute.

Ты не умеешь слушать тишину и не ждешь к ужину.

Палил твоих суженных, сплошь накрахмаленных.

Они носились все с тобой прямо как с маленькой.

Невывозили — сваливали, не могли подобрать смайликов.

И не могли найти среди письма лекарства.

Сильно увлекался.

В плеере «Ревность» — Касты.

Вокруг меня все языкастые.

Брызги шампанского.

Новые приступы, несуществующей астмы.

А у тебя новые принцы, новые орг*змы.

Ну здравствуй.

Давай опять поговорим о разном.

Ну чтобы этот трёп вдруг не оказался заразным.

Ты выглядишь такой счастливой, напрочь несчастной.

И понимаешь, что вернуть что-то тут шанс ноль.

2012-ой зимой я сам не свой,

Воспоминания возьми с собой уж, родная, изволь.

Обещай больше не беспокоить, кинь на произвол.

Кину на «стенку» David`а Craig`а — Rise and Fall.

Помню те годы, было так чисто в прикол.

Взять и поставить по этой теме свой личный рекорд.

Потом уже, выйдя из комы, прут мысли рекой.

И связан плотно с этой подругой лирикой.

Я прошу меня больше не беспокоить, кинь на произвол.

И пусть подумают все, что нам просто тут повезло.

Просто пролистаем давай весь тот эпизод.

Вместе сочтемся на мнении, что это всё хэппи солд.

Взгляд скользит по небу, время — песок.

Люди бегут тут дружно все на полусогнутых.

На колесо и крутится думают что нашли своё всё.

С годами понимая, что в этом мало веселого.

И несет и как-то всё равно, как-то вот вроде по-своему.

За слоем слои, тут давно это всеми усвоено.

А вот у нас вдруг не срослось.

Обидно?

Да брось.

Эти вопросики ни к чему, когда вы уже врозь.

2012-ой зимой я сам не свой,

Воспоминания возьми с собой уж, родная, изволь.

Обещай больше не беспокоить, кинь на произвол,

Кину на «стенку» David`а Craig`а — Rise and Fall.

Оқылмаған Палахнюк қайтадан еденге ұшады.

Мұндағы галактикалардың ешқайсысы жарқырағысы келмейді.

Бұл сұр пейзаж

Мен айқайлап жатырмын - мені тірі бітір.

Баяу дауыспен, тым терең.

Түтін.

Жеңілдік ойға оралады.

Міне мен, міне сен.

Және бәрі біреуге кетеді.

Осыдан кейін мен сіз үшін дыбысты өшіргім келеді.

Сіз үнсіздікті қалай тыңдауды білмейсіз және кешкі асты күтпейсіз.

Тартқандарыңды отқа түсірді, толық крахмалданды.

Олардың бәрі кішкентай бала сияқты сенімен бірге жүгірді.

Олар оны шығармады - лақтырып тастады, эмотикондарды ала алмады.

Ал олар хаттың арасынан дәрі таба алмады.

Қатты қызығушылық.

«Қызғаныш» ойыншысында - Касталар.

Айналамдағылардың бәрінің тілі байлаулы.

Шампанның шашырауы.

Жаңа ұстамалар, жоқ демікпе.

Ал сізде жаңа ханзадалар, жаңа оргазмалар бар.

Ал, сәлем.

Тағы бір нәрсе туралы сөйлесейік.

Бұл әңгіме кенеттен жұқпалы болып кетпеуі үшін.

Сіз сондай бақытты, мүлде бақытсыз көрінесіз.

Ал сіз бір нәрсені қайтаруға нөлдік мүмкіндік бар екенін түсінесіз.

2012 жылдың қысында мен өзім емеспін,

Естеліктерді өзіңізбен бірге алыңыз, қымбаттым, өтінемін.

Енді мазаламауға уәде беріңіз, оны өз қалауыңыз бойынша тастаңыз.

Мен Дэвид Крейгтің «қабырғасына» лақтырамын - Өрлеу және құлау.

Сол жылдар есімде, қалжыңдай таза еді.

Осы тақырып бойынша жеке рекордыңызды алыңыз және орнатыңыз.

Содан комадан шыққаннан кейін ойлар өзендей ағып кетеді.

Және бұл достың мәтінімен тығыз байланысты.

Мені енді мазаламауыңызды өтінемін, өз қалауыңыз бойынша тастаңыз.

Және бәрі бізді бұл жерде бақытты деп ойласын.

Осы эпизодты толығымен айналдырып көрейік.

Осының бәрі бақытты сарбаздар екеніне бірге келейік.

Көз ұшады аспанға, Уақыт құм.

Бұл жерде жұрт жартылай иіліп, бір ауыздан жүгіріп келеді.

Дөңгелек үстінде және айналдыруда олар бәрін таптым деп ойлайды.

Жылдар өтіп, бұл жерде қызық аз екенін түсінді.

Ал алып жүреді де, әйтеуір бәрі бір, әйтеуір, өзінше болған сияқты.

Қабаттың артында қабаттар бар, мұнда оны бәрі бұрыннан үйренген.

Бірақ біз кенеттен бірге өспедік.

Әттең?

Жүріңіз.

Сіз бөлек тұрған кезде бұл сұрақтар пайдасыз.

2012 жылдың қысында мен өзім емеспін,

Естеліктерді өзіңізбен бірге алыңыз, қымбаттым, өтінемін.

Енді мазаламауға уәде бер, оны өз қалауың бойынша таста,

Мен Дэвид Крейгтің «қабырғасына» лақтырамын - Өрлеу және құлау.