Глобус - ChipaChip

Дома не спят, встречают без снов, на улочке тепло,

Ещё два года осталось и вот уже диплом.

За тонированном стеклом местных тазов,

Сигой потыкал в бутылку, «выкл» расклады за ЗОЖ.

Тут х*й поймешь что порой носятся толпы, брызгают слюнями,

Мысли днями что-то так быстро слиняли.

Я тут с тенями аллегории, ложкой в цикории

Мешал мечты, а этот мир уже выцвел на горе мне.

Над головой не загадился нимб,

Я в шесть утра что-то конкретно угарел синим в очко.

Искал тут счастье среди коротких бычков

И продолжал пиз*аболить что у меня всё пучком.

Открыл опять vk.com,

Вижу на фото парняга, я ведь прям точь в точь как он!

Мыслей вагон, накрошил листья прям на огонь,

После бежал и кричал, что больше туда ни ногой.

Так далеко от рая за первой вторая прогорает,

Так быстро замученный нами корабль.

И пора бы всё бросить, пора бы начать всё с нуля,

Эти движи хорошего не сулят, как не несут лям.

Все эти песни плюс убитое время на них,

Но вроде как не дают, чтобы летел кремень о них.

Кричали: Вить, не утони, ты заплыл далеко,

Сдохнуть в сетях так легко, напротив ***.

Новый приход из колеи выбивает пинком,

Я тут инкогнито и забыл вновь от трубки пин-код.

Утром не встал, вновь не услышав будивший рингтон.

Рваный рассудок кучей битов лишь был перебинтован.

А скажет кто вам?

Дымок сигареты с ментолом,

Я ушатался и пытался добраться до дома,

В третьем часу про*бав последний идущий автобус

А этот глобус всё крутится,

Пока каждый из нас крутит сам.

И на вопросы «где же твоя спутница?»,

Я им скажу: «Вот она в музыке, я — есть мой sound!»

А этот глобус всё крутится,

Пока каждый из нас крутит сам.

И на вопросы «где же твоя спутница?»,

Я им скажу: «Вот она в музыке, я — есть мой sound!»

Олар үйде ұйықтамайды, олар армансыз кездеседі, көшеде жылы,

Тағы екі жыл қалды, енді қолымда диплом бар.

Жергілікті бассейндердің тоналды шынысының артында,

Шигой бөтелкені тықты, салауатты өмір салтын ұстануға арналған макеттерді «өшірді».

Сонда x * d түсінесің, кейде тобыр асығады, сілекей шашады,

Бірнеше күн бойы ойлар бір нәрсе тез жоғалып кетті.

Мен мұнда аллегорияның көлеңкелерімен, цикорийдегі қасықпен келдім

Мен армандарға араластым, бұл дүние маған тауда сөніп қалды.

Басыңа ореол түспеді,

Таңертеңгі алтыда мен көк түсті бір нәрсені арнайы өртеп жібердім.

Мен осында қысқа бұқалардың арасынан бақыт іздедім

Ал ол менде бәрі бір байламда бар деп ашулана берді.

vk.com қайта ашылды,

Мен фотода бір жігітті көріп тұрмын, мен дәл соған ұқсаймын!

Ой вагоны, жапырақтарды тура отқа құлатты,

Осыдан кейін ол жүгіріп барып, енді ол жаққа бармаймын деп айғайлады.

Жұмақтан алыс, біріншіден кейін, екіншісі жанып кетеді,

Біз кемені тез азаптадық.

Және бәрінен бас тартатын кез келді, бәрін нөлден бастау керек,

Бұл қимылдар ләм әкелмейтіні сияқты жақсылыққа апармайды.

Барлық осы әндер және оларға уақыт босқа кетті

Бірақ олар айналасында шақпақ тастың ұшып кетуіне жол бермейтін сияқты.

Олар айқайлады: Вит, суға батпа, сен алыс жерде жүздің,

Торларда өлу өте оңай, керісінше ***.

Төбеден шыққан жаңа тепкімен қағып кетеді,

Мен инкогнито режимінде тұрмын және телефондағы пин кодын қайтадан ұмытып қалдым.

Мен таңертең тұрмадым, тағы да ояту қоңырауын естімедім.

Бір топ биттері бар жыртылған сана тек таңғышпен таңылған.

Ал саған кім айтады?

Ментолды темекінің түтіні,

Мен тебіреніп, үйге жетуге тырыстым,

Үшінші сағатта соңғы автобустан өтті

Ал мына жер шары айналады

Әрқайсымыз өзіміз айналдырып жатқанда.

Ал «сенің серігің қайда?» деген сұрақтарға,

Мен оларға айтамын: «Міне, бұл музыкада, мен менің үніммін!»

Ал мына жер шары айналады

Әрқайсымыз өзіміз айналдырып жатқанда.

Ал «сенің серігің қайда?» деген сұрақтарға,

Мен оларға айтамын: «Міне, бұл музыкада, мен менің үніммін!»