0 Вольт - ChipaChip

Синдром закрытых окон в душах, битов отдушин.

Плетусь до душа, рассвет окна очистит от туши.

Сонный дюже, опять сохранюсь в Audition.

Надо быть тише, пока спишь ты не сняв мою t-shirt.

Среди сереньких жизненных глав,

Скажу о главном ещё раз посредством шизы и гланд:

Что в тех потерянных когда-то меньшинствах был клад,

Но ты спалил всё дотла, ничто не ценив там баклан.

Важность казалась нам накладной, так ладно.

Белый как ландыш, дым от бланта.

Где та планка, и птицы что летят в London.

Чуть бы тепла в дом и точно вот будет всё ладом.

Мой гид вновь минутная слабость.

Борисоглебск, скверы и в ушах Триада и август.

Забытый адрес вспомнить попытки в текст на бумагу.

Я оживлю прошлое, муза есть смысл быть магом.

Это гранит моё единство слова и бит Магнум.

Лирика упорхнувшей юности жжёт нас как магма.

Через года с надеждой призрачной ждёт только мама,

Хоть она видела не более лжи и кумара.

А твой гамак минувших лет лишь в бесчисленных демках.

В журналах всех учителей этих останусь

Останусь эхо, весьма драматической сценкой,

Невзрачным винтиком безгранного серого цеха.

Это плацебо, дать заряд может only в ноль вольт.

И ты в неволе в прошлое где ностальгия конвой.

Но в те места вернувшись ни встретишь там никого,

Только утехи времени, что пишет нам приговор.

Триковой, я опять хочу гнать триповор.

Старый двор свой не увижу уже из-за штор.

Никто не хотел сваливать, хоть и был близок шторм.

Все лишь кричали вопрос, мол: «Все это нам тут за что?!»

Это плацебо, дать заряд может only в ноль вольт.

И ты в неволе в прошлое где ностальгия конвой.

Но в те места вернувшись ни встретишь там никого,

Только утехи времени, что пишет нам приговор.

Триковой, я опять хочу гнать триповор.

Старый двор свой не увижу уже из-за штор.

Никто не хотел сваливать, хоть и был близок шторм.

Все лишь кричали вопрос, мол: «Все это нам тут за что?!»

Душтағы жабық терезе синдромы, желдеткіш саңылаулар.

Мен душқа барамын, терезенің таңы ұшаны тазартады.

Ұйқысы күшті, қайтадан Audition-да сақталған.

Менің футболкамды шешпей ұйықтап жатқанда тыныш болуың керек.

Өмірдің сұр тарауларының арасында,

Мен шиз және бадамша бездердің көмегімен ең бастысы туралы тағы да айтамын:

Бір кездері жоғалған азшылықтарда қазына бар екенін,

Бірақ сен қарақаттың ештеңесін бағаламай, бәрін өртеп жібердің.

Маңыздылық бізге ауыртпалық сияқты көрінді, жарайды.

Лалагүлдей аппақ, түтін түтін.

Ол бар қайда және Лондонға ұшатын құстар.

Үйде аздап жылу болса, бәрі жақсы болады.

Менің жетекшім тағы да бір сәттік әлсіздік.

Борисоглебск, квадраттар мен құлақтарда Триада және тамыз.

Қағаздағы мәтіндегі әрекеттерді есте сақтау үшін ұмытылған мекенжай.

Өткенді жаңғыртамын, Муза сиқыршы болудың мәні.

Бұл гранит - бұл менің сөз бен Магнум битінің бірлігі.

Ұшқан жастың лирикасы бізді магмадай өртеп жібереді.

Бір жылдан соң аруақ үмітпен күткен ана ғана,

Ол енді өтірік пен Құмарды көрмесе де.

Өткен жылдардағы гамак тек сансыз демонстрацияларда.

Мен осы ұстаздардың барлығының күнделігінде қаламын

Мен жаңғырық, өте драмалық көрініс болып қала беремін,

Шексіз сұр шеберхананың қарапайым тістері.

Бұл плацебо, ол тек нөлдік вольт зарядын бере алады.

Ал сағыныш серік болатын өткен заманда тұтқындасың.

Бірақ сол жерлерге қайтып келгенде, ол жерде ешкімді кездестірмейсіз,

Бізге сөйлем жазатын уақыт қуаныштары ғана.

Трикова, мен тағы да триповорды жүргізгім келеді.

Ескі ауламды енді шымылдықтың кесірінен көре алмаймын.

Боран соғып тұрса да, ешкім кеткісі келмеді.

Барлығы жай ғана сұрақ қойды, олар: «Мұның бәрін біз не үшін істеп жатырмыз ?!?»

Бұл плацебо, ол тек нөлдік вольт зарядын бере алады.

Ал сағыныш серік болатын өткен заманда тұтқындасың.

Бірақ сол жерлерге қайтып келгенде, ол жерде ешкімді кездестірмейсіз,

Бізге сөйлем жазатын уақыт қуаныштары ғана.

Трикова, мен тағы да триповорды жүргізгім келеді.

Ескі ауламды енді шымылдықтың кесірінен көре алмаймын.

Боран соғып тұрса да, ешкім кеткісі келмеді.

Барлығы жай ғана сұрақ қойды, олар: «Мұның бәрін біз не үшін істеп жатырмыз ?!?»