Песня о жизни - Четыре Таракана

Под белыми обоями холодная стена

От идиотских мыслей в башке кутерьма

Здесь для меня закрыты двери и будут закрыты всегда

Путные мысли влетают в окна, но их смывает вода

В затравленных душах надежда и страх,

Но скоро они обратятся в прах

Всех полчаса тянуло в круговороте дел

Только не надо меня доставать, я ещё не дозрел

Кто мне скажет где я родился,

Кто мне скажет где подыхать

Ведь в этой жизни бывает смысл,

Но мне на это плевать

Эта жизнь идиотского сна

Руки дрожат и в глазах пустота

Один из них уже отрёкся, а я ещё нет

Ведь на месте этой помойки ещё тлеет в свет

Эту песню я помню с детства

Эти слова я учил по слогам

И, говорят, это шизофрения,

Но я это видел сам

Можешь назвать это шизофренией,

Но я это видел сам

Ақ тұсқағаз астындағы суық қабырға

Бастағы дүбірлі ойлардан

Мұнда мен үшін есіктер жабық және әрқашан жабық болады

Терезеден жақсы ойлар ұшады, бірақ оларды су шайып кетеді

Аңдаған жандарда үміт пен қорқыныш,

Бірақ көп ұзамай олар шаңға айналады

Жарты сағаттың бәрі істің циклінде өтті

Тек мені түсінбеңіз, мен әлі жетілген жоқпын

Туған жерімді кім айтады,

Қайда өлетінімді кім айтады

Өйткені, бұл өмірде мән бар,

Бірақ маған бәрібір

Бұл ақымақ арман өмір

Қолдар дірілдеп, көздері бос

Олардың біреуі бас тартты, бірақ мен бас тартқан жоқпын

Өйткені, бұл қоқыс үйіндісінің орнында әлі күнге дейін нұрға батып тұр

Бұл ән бала кезімнен есімде

Мен бұл сөздерді буын арқылы үйрендім

Және бұл шизофрения дейді

Бірақ мен оны өзім көрдім

Сіз оны шизофрения деп атауға болады

Бірақ мен оны өзім көрдім