Tristesses De La Lune - Celtic Frost

Ce soir la Lune reve avec plus de paresse

Ainsi qu’une beaute sur de nombreux coussins

Qui d’une main discrete et legere caresse

Avant de s’endormir le contour de ses seins

Sur le dos satine, des molles avalanches

Mourante elle se livre aux longues pamoisons

Et promene ses yeux sur les visions blanches

Qui montent dans l’azur comme des floraisons

Quand parfois sur ce globe en sa longueur oisive

Elle laisse filer une larme furtive

Un poete pieu ennemi du sommeil

Dans le creux de sa main prend cette larme pale

Бүгін түнде Ай көбірек жалқаулықпен армандайды

Сондай-ақ көптеген жастықтардағы сұлулық

Кім ақылды және жеңіл қолымен сипайды

Ұйықтау алдында оның кеуделерінің контуры

Атлас арқада, жұмсақ көшкін

Өліп бара жатқанда, ол ұзаққа созылған құмарлыққа бағынады

Оның көздерін ақ көріністерге аударыңыз

Гүлдей көкте көтерілетін

Кейде бұл глобуста бос тұрғанда

Ол жасырын көз жасын шығарады

Ұйқының жауы тақуа ақын

Алақанында осы бозғылт жасты алады