İkimizin Oralar - Büyük Ev Ablukada

Daldığım yer bin dereden derin

Beni çıkaramıyor

Sol eli bir eski mendil

Uzanıyor yerli yerinden

Yüzlerimi siliyor teker teker

Üşenmeden

Yanımıza ilişir

Seni beni aralar

Sen ben umrunda değil

Yerlerine yaraşır

Susma nöbetleri

Seslere dönüşür

İkimizin arası

Göklere üşüşür

Çekilince sular

Ve geri gelinceye kadar

Birikiyor bu anılar

Yağmurlar gibi

Parçalanmış

Bütün büyük bulutlarda

Мен сүңгіген жер мың ағыннан да терең

мені шығара алмайды

Сол қолында ескі орамал

Орнынан қол созу

Бетімді бір-бір сүртемін

ойланбастан

бізге қосылады

сен маған қоңырау шал

сен маған мән бермейсің

өз орындарына лайық

үнсіздік шабуылдары

дыбыстарға айналады

арамызда

аспанға асығады

Сулар тартылған кезде

Және сіз қайтып келгенше

Бұл естеліктер жинақталады

жаңбыр сияқты

Сынған

Барлық үлкен бұлттарда