İstanbul Akşamları - Bülent Ersoy

Yalnızım çok yalnızım

Şu fani dünyada

Ne bir dost nede anlayan

Bir insanım var

Kim düşse kim düşse benim

Düştüğüm derde çoktan

Çoktan yıkılır kalırdı bir köşede

Çoktan kaybolurdu soğuk caddelerde

Neredeyim sorma, ne haldeyim sorma

Sevdiğim hiç kimse olmadı

Senden sonra

Neredeyim sorma, ne haldeyim sorma

Bitmedi ne sevgim

Nede içimde fırtına

İstanbul akşamlarında hatıramız var

İstanbul akşamlarında yıldızlar ağlar

İstanbul şu kalbimi yakmazdı bu kadar

Sen yoksun yoksun artk

мен жалғызбын мен жалғызбын

Мына ажалды дүниеде

Дос та, түсіністік те емес

менде адам бар

Кім құласа, кім құласа – менмін

Мен қазірдің өзінде қиындыққа тап болдым

Бұрышта әлдеқашан қираған болар еді

Ол қазірдің өзінде суық көшелерде адасып кетті

Қайда екенімді сұрама, Жағдайымды сұрама

Мен ешқашан ешкімді жақсы көрген емеспін

Сізден кейін

Қайда екенімді сұрама, Жағдайымды сұрама

Біткен жоқ, махаббатым

Ішімдегі дауыл да емес

Ыстамбұл кештерінде естеліктеріміз бар

Ыстамбұл кештерінде жұлдыздар жылайды

Ыстамбұл менің жүрегімді бұлай ауыртпаған болар еді

Сен кеттің, енді сен жоқсың