Безумный художник - Бостонское чаепитие

Безвестный художник решил написать

Бессмертную вещь

И показать

всем людям

Божественную красоту.

Вечером поздним заперся он

В бедной каморке, а за окном

Ветер выл и безумствовал дождь.

Всю ночь он творил, не жалея холста,

Идея была светла и чиста —

На холсте он решил отразить всю гармонию мира.

Гор красоту и прелесть равнин,

Человеческих лиц и светлых картин,

Детей, играющих в солнечном свете.

Запахи трав и шелест листвы, ангелов лики, Эдема сады,

Святую любовь, что существует на свете.

Под утро художник в бессилье упал,

Как будто всю ночь

Был мертвецки он пьян,

А губы его прошептали, бледнея: «Я гений!»

Когда же в комнате стало светло

И люди когда отыскали его,

Все замерли перед холстом с выражением страха.

Ужасные толпы людей без глазниц,

Безумных калек, перекошенных лиц

Смотрели с холста, извиваясь в агонии дикой.

Кровавые руки, море огня,

Груды костей умерщвленных детей…

Там правила смерть, ухмыляясь и радуясь крикам.

Художник лежал, не видя утра, никто не знал,

Что с ним было вчера,

Когда ветер выл за окном и безумствовал дождь…

Белгісіз суретші жазуға шешім қабылдады

Өлмейтін нәрсе

Және көрсету

барлық адамдарға

Құдайдың сұлулығы.

Кешке қарай ол өзін құлыптап алды

Нашар шкафта және терезенің сыртында

Жел соғып, жаңбыр жауды.

Ол түні бойы жұмыс істеді, кенепті аямай,

Идея жарқын және таза болды -

Кенепте ол әлемнің барлық үйлесімділігін көрсетуді шешті.

Таудың сұлулығы мен жазықтың сүйкімділігі,

Адамның жүздері мен жарқын суреттері,

Күн сәулесінде ойнап жүрген балалар.

Шөптердің иісі мен жапырақтардың сыбдыры, періштелердің жүздері, Едем бақтары,

Әлемде бар қасиетті махаббат.

Таңертең суретші әлсіздікпен құлады,

Түні бойы сияқты

Ол өлі мас болған

Ал ерні бозарып: «Мен данышпанмын!» деп сыбырлады.

Бөлмеде жарық болған кезде

Адамдар оны тапқанда,

Барлығы кенептің алдында қорқыныш сезімін білдіріп, қатып қалды.

Көз ұясы жоқ адамдардың қорқынышты тобыры,

Ақылсыз шалдар, бұралған жүздер

Олар жабайы азаппен тырнақтап, кенептен қарап тұрды.

Қанды қолдар, от теңізі

Өлген балалардың сүйектері...

Өлім сонда билеп, жылаған дауысқа күліп, қуанып тұрды.

Суретші жатты, таңды көрмей, ешкім білмеді

Кеше оған не болды

Терезенің сыртында жел соғып, жаңбыр құтырған кезде...