1:0 Für Babylon - Beginner

Ruhe Stille du bist gerad' hochgeschreckt

Irgendein Knall hat dich aus deinem Tiefschlaf geweckt

Nicht gecheckt, was es ist sitzt du aufrecht und lauschst

Es ist ruhig im Haus

Du weißt nicht was es ist und bekommst es mit der Angst

Denn du merkst es ist was em du dich nicht entziehen kannst

Ein komisches Gefühl geht dir durch Magen und Bein

Was kann das denn sein auf einmal hörst Du Leute schrein

Sie verstummen oder werden lauter oder es kommen neue dazu

Und im Nu merkst du

Dass es kein Traum ist, sondern pure Realität

Du weißt nicht was abgeht warum alles durchdreht

Sirenen gehen an Panik macht sich in dir breit

Du stehst auf und versuchst etwas zu erkennen in der Dunkelheit

Zitternd bewegst du dich in Richtung Licht doch es funktioniert nicht

Auf einmal wird draußen alles hell wie vom Blitz alles grell

Dein Herz beginnt zu rasen und schnell

Gehst du zum Fenster raus und du siehst einen Atompilz wie er empor schiesst

Ich seh die Massen von Menschen, die auf der Flucht sind

Doch blind, denn keine Richtung ist da die stimmt

Panik, Geschrei Hetze und Trauer

Denn die letzte Stunde ist für uns und diesen Tag bestimmt

Das Chaos ist da denn der Mensch offenbart sich als Wild

Von der Panik getrieben und gefüllt

Selbst in der letzten Stunde wird die Gier gestillt

Kein Zusammenhalt Plünderungen Vergewaltigungen und das Bild

Des Menschen daß ich jetzt seh ist vollkommen klar

Der Mensch sich selbst seine größte Gefahr

Wir sind so klein, doch ständig

Hielten wir Kleinheit vor uns geheim

Und nahmen Größenwahn als Mittel zur Verdrängnis

Den Sinn des Lebens strebend immer am Fortschritt entlang

Machten wir aus unserer Welt ein Gefängnis

Und die Zeit in der Todeszelle ist nun vergangen

Und anscheinend war der Sinn nur der Untergang

Fragen über Fragen und ich mache mein Fenster auf

Seh' hinaus spring hinaus bevor ich Amok lauf

Am Anfang vom Untergang lachte ich dachte ich

Mich zu freuen musste es bald bereuen

Hielt es für einen neuen Beginn

Ein Sieb für Menschen alles Schlechte bliebe darin

Aber seh' ich hin seh 'ich das Schlechte gewinn'

In unterirdischen Villen chillen siechen sie fett dahin

Die Unschuld schenkt dem Mitläufertum einen letzten Blick

Mit Tränen in den Augen dann schließt sich für beide der Strick

Wer waren wir wem haben wir das Leben anvertraut

Man hat uns unserer Evolution beraubt

Bedeckt mit strahlendem Staub liegt ein Traum

Gescheitert im Weltraum

Unwissend über den Grund unserer «erwachenden Rasse»

Dienten die Massen dem krassen Größenwahn von ein Paar’n

Die glaubten sie wüssten wozu sie hier wär'n und warum

Um in goldenen Äpfeln zu baden, niemand nahm’s ihnen krumm

Es stirbt, was gewachsen ist die Natur an sich nicht vergeht

Fressen und gefressen werden unbewusst überlebt

Was vergeht ist das Wunder des Bewusstseins

Was unsere Welt mit Träumen Bildern und Poesie füllte

Was ist diese Welt ohne uns die wir sie sehen

Was sind Farben ohne Wesen die sie wahrnehm'

Und ihr glaubt dass wir aus Zufall hier ins All sehend stehen

Niemand wird es je wissen bevor wir untergehen

Тыныштық, тыныштық, жаңа ғана ояндың

Кейбір соққылар сізді терең ұйқыңыздан оятты

Егер сіз оның не екенін тексермеген болсаңыз, тік отырыңыз және тыңдаңыз

Үйде тыныш

Сіз оның не екенін білмейсіз және қорқасыз

Өйткені сіз бұл қашып құтыла алмайтын нәрсе екенін түсінесіз

Асқазаныңыз бен аяқтарыңыздан біртүрлі сезім өтеді

Бұл не болуы мүмкін? кенет адамдардың айғайлағанын естисіз

Олар үнсіз қалады немесе күшейеді немесе жаңалары қосылады

Және бір сәтте байқайсыз

Бұл арман емес, таза шындық

Сіз не болып жатқанын білмейсіз, неге бәрі ақылсыз болып жатыр

Сиреналар сізді дүрбелеңге салады

Сіз тұрып, қараңғыда бір нәрсені көруге тырысасыз

Сіз дірілдеп жарыққа қарай жүресіз, бірақ ол жұмыс істемейді

Кенет сырттағының бәрі найзағайдан жарқырап тұрғандай жарқырайды

Жүрегіңіз соғып, тез соға бастайды

Сіз терезеден шығасыз, сіз саңырауқұлақ бұлтының көтеріліп жатқанын көресіз

Қашып бара жатқан қалың адамдарды көріп тұрмын

Бірақ соқыр, өйткені дұрыс бағыт жоқ

Дүрбелең, айғайлау және мұң

Өйткені соңғы сағат біз үшін және осы күн үшін

Хаос сонда, өйткені адам өзін жабайы етіп көрсетеді

Дүрбелең басылды және толтырылды

Тіпті соңғы сағатта ашкөздік қанағаттандырылады

Жоқ үйлесімділік тонау зорлау және сурет

Мен қазір көріп тұрған адам өте анық

Адамның өзі оның ең үлкен қауіпі

Біз өте кішкентаймыз, бірақ әрқашан

Кішкентай нәрселерді өзімізден жасыратынбыз

Және мегаломанияны басу құралы ретінде қабылдады

Әрқашан ілгерілеумен бірге өмірдің мәніне ұмтылу

Біздің әлемді түрмеге айналдырайық

Ал өлім жазасына кесілген уақыт енді артта қалды

Мәселе тек құлдырауда болған сияқты

Сұрақтардың үстінен сұрақтар мен терезені ашамын

Мен есінен танып қалмай тұрып, секір

Құлдыраудың басында мен ойладым күлдім

Жақында қуану үшін өкінуге тура келді

Жаңа бастама деп ойладым

Адамдарға арналған електен барлық жамандық қалады

Бірақ қараңызшы, мен жаманды жеңемін

Олар жер астындағы сарайларда майды ысырап етеді

Жазықсыздық ізбасарларына соңғы рет көзқарас береді

Көзіне жас алып, екеуіне де арқан жабылады

Біз кім едік, өмірімізді кімге сеніп тапсырдық

Біз эволюциямыздан айырылдық

Жарқыраған шаң басқан арман

Ғарышта сәтсіз аяқталды

Біздің «ояну жарысының» себебін білмейміз.

Көпшілік ерлі-зайыптылардың мегаломаниясына қызмет етті

Олар мұнда не үшін және не үшін келгендерін біледі деп ойлады

Алтын алмаларға шомылу үшін оларға ешкім ренжіген жоқ

Өскен өледі, табиғаттың өзі жойылмайды

Тамақтану және жеу бейсаналық түрде сақталады

Өтіп бара жатқаны – сананың кереметі

Біздің әлемді армандармен, суреттермен және поэзиямен толтырған нәрсе

Оны біз көрмесек бұл дүние не

Оларды қабылдайтын болмыссыз түстер дегеніміз не

Сіз кездейсоқ біз ғарышқа қарап тұрмыз деп ойлайсыз

Біз астына түскенге дейін ешкім білмейді