Ya No Duele - Bajofondo, Fernando Santullo

Bajo a tomar un café, tropiezo casi caigo y siento que,

por un momento pierdo la fé.

Me consuelo pensando que ya no muerdo el anzuelo,

levanto el alma del suelo, prendo un pucho, y salgo de este sucucho.

Llevo en la mano el cigarro y pienso «otro crack con pies de barro».

Mejor jugar de callado y nunca treparse al carro,

ando emperrado en encontrar el tiempo perdido, en lamentos apretados,

en penales casi siempre mal pateados.

Laburo por chirolas, no quiero seguir y decido salir de la cola.

Y aunque el lobo no puede, y aunque las gambas casi no quieren,

doy una vuelta a ver si todavía llueve.

Ya no duele el corazón y esta noche ya no sopla el viento del dolor

Ya no duele el corazón y es un amargo bandoneón lo que amaga en mi canción

El vidrio que me mira, la gente que dobla la esquina, la bocanada casi me tira

y la rambla, que sigue vacía.

Suelo mojado, el tránsito encajonado

(como un perro que ladra encerrado en una trampa desconocida)

La lluvia que salpica la memoria enrojecida por la nostalgia,

como lágrimas partidas, como lágrimas perdidas

Tiempo mejor, cielo de miel, ahora que sale el sol… y empieza a calentar la piel.

Ya no duele el corazón y esta noche ya no sopla el viento del dolor

Ya no duele el corazón y es un amargo bandoneón lo que amaga en mi canción

Bronco tosarrón de tanto fumar, ganas de empezar a caminar

y dejar de pensar en flores que se queman de frío, en un sucio jarrón vacío

en un Río de Plata marrón que ahora miro sin apuro.

Chiflo bajo, me pateo el hormigón

mientras pienso, calentón, que me rajo del laburo y que me rajó con razón.

Ya no duele el corazón y esta noche ya no sopla el viento del dolor

Ya no duele el corazón y es un amargo bandoneón lo que amaga en mi canción

Мен кофе ішу үшін түсемін, сүрінемін, құлап кете жаздадым,

Бір сәт сенімім жоғалады.

Мен өзімді жұбатамын, мен енді жемді қабылдамаймын деп,

Жанымды жерден алып, қазан жағып, мына тығырықтан шығамын.

Мен темекіні қолыма алып, «саздан жасалған тағы бір жарықшақ» деп ойлаймын.

Тыныш ойнаған дұрыс және ешқашан жолға секірмеңіз,

Мен жоғалған уақытты қатты өкінішпен табуға бел байладым,

пенальтиде әрқашан дерлік нашар соққы.

Мен хирола үшін жұмыс істеймін, мен жалғастырғым келмейді және мен кезектен шығуды шештім.

Қасқыр жасай алмаса да, шаян әрең қаласа да,

Жаңбыр әлі жауып жатыр ма екен деп жан-жаққа жүгіремін.

Жүрек енді ауырмайды, бүгін түнде ауыртпалық жел соқпайды

Жүрегім енді ауырмайды және бұл менің әнімде ойнайтын ащы бандонон

Маған қарап тұрған стақан, адамдар бұрышқа бұрылып, қаңылтыр мені құлатып жібере жаздады

және әлі бос тұрған бульвар.

Ылғал еден, қорапты қозғалыс

(белгісіз қақпанға жабылған үрген ит сияқты)

Сағыныш қызарған жадыны шашыратқан жаңбыр,

сынған жас сияқты, жоғалған көз жасы сияқты

Ауа-райы жақсы, бал аспан, енді күн шығып... теріні жылыта бастады.

Жүрек енді ауырмайды, бүгін түнде ауыртпалық жел соқпайды

Жүрегім енді ауырмайды және бұл менің әнімде ойнайтын ащы бандонон

Бронко көп темекі шегуден жөтеліп, жүре бастағысы келді

және лас бос вазадағы суықтан жанатын гүлдер туралы ойлауды доғарыңыз

Мен қазір асықпай қарайтын қоңыр күміс өзенде.

Чифло төмен, мен бетонды тепемін

Мен жұмысымды тастап жатырмын және дұрыс кетіп қалдым деп ойлаймын.

Жүрек енді ауырмайды, бүгін түнде ауыртпалық жел соқпайды

Жүрегім енді ауырмайды және бұл менің әнімде ойнайтын ащы бандонон