Haiti - Bachi Da Pietra

All’angolo, all’Haiti, come certi marinai

piemontesi mai partiti

che non ritorneranno mai.

Grigio lo sguardo dietro gli occhi verdi,

grigia la voce dietro il nero dei denti,

non l’ho riconosciuto;

è sceso e non caduto,

è quel che ha voluto.

Sceso e non caduto nel buco nero, infinito, della sua stessa stella.

Nero, infinito, della sua stessa stella.

Ch'è la mia stessa stella.

Basta un angolo diverso nella traiettoria di un destino.

Un angolo diverso un

grado nello spazio mai finito, e avresti me in quell’angolo.

E lui al posto mio.

Non l’ho riconosciuto;

è sceso e non caduto,

è quel che ha voluto.

Бұрышта, Гаитиде, кейбір теңізшілер сияқты

Пьемонтиялықтар ешқашан кетпеді

бұл ешқашан оралмайды.

Жасыл көздің артындағы сұр көрініс,

сұр - қара тістердің артындағы дауыс,

Мен оны танымадым;

түсті және құлаған жоқ,

оның қалағаны осы еді.

Өз жұлдызының шексіз қара шұңқырына құлап, құлаған жоқ.

Қара, шексіз, өз жұлдызы.

Бұл менің жеке жұлдызым.

Тағдыр траекториясының басқа бұрышы жеткілікті.

Басқа бұрыш а

ешқашан бітпейтін кеңістікте дәреже, және сіз мені сол бұрышта болар едіңіз.

Ал ол менің орнымда.

Мен оны танымадым;

түсті және құлаған жоқ,

оның қалағаны осы еді.