El Fin - Azeroth

Las tinieblas parecen no dispersarse jamás

Que el mundo y Dios en mi contra están

Mi corazón grita desesperado

Desgarrándome, lastimándome cada vez más

Respiro y no me alcanza

Y tengo la necesidad de que algo

Ocupe ese espacio vacío

Y me haga sentir que aún valgo

La voluntad no me obedece

Y la oscuridad se apodera de mi pensamiento

Mi grito se estremeció en el aire

Transformándose en un áspero lamento

Tan desolado y amargo se me presenta el camino

Con tantas lágrimas derramadas por la muerte

Que a ricos y humildes lleva

Y que algún día pasará por mí

Tal vez es propio del hombre buscar a todo una explicación

Que: es el destino, que ya no sufre

Pero solo quien lo padece

Sabe como se siente el dolor

Pero también sé que el tiempo

Cicatrizará las heridas

Aunque las marcas queden en el recuerdo

Hasta el fin de mis días

Қараңғылық ешқашан тарамайтын сияқты

Дүние мен Құдай маған қарсы

жүрегім қатты айғайлады

Мені үзіп, одан сайын ренжітті

Мен дем аламын және бұл жеткіліксіз

Ал маған бірдеңе керек

Сол бос орынды иеленіңіз

Және маған әлі де лайық екенімді сездіріңіз

Ерік маған бағынбайды

Ал қараңғылық ойларымды жаулап алды

Менің айқайым ауада дірілдеп кетті

Қатты айқайға айналу

Жол маған соншалықты қаңырап, ащы болып көрінеді

Өлім үшін қаншама көз жасымен

Бұл бай және кішіпейіл болуға әкеледі

Бір күні ол менің жанымнан өтеді

Әр нәрсенің түсіндірмесін іздеу адамға тән нәрсе шығар

Бұл: енді қиналмайтын тағдыр

Бірақ зардап шегетіндер ғана

Сіз ауырсынудың қалай болатынын білесіз

Бірақ мен ол кезді де білемін

Ол жараларды емдейді

Белгілері жадында қалғанымен

Менің күндерімнің соңына дейін