Something - AZEDIA

Something’s wrong but I don’t know what

Wondering how, with all the things I’ve got

Life is good, but the pain don’t stop

Cos I’m holding on, so I give it up

Cheer up, put a smile on your face

Wake up, take me out of this place

Rise up, we are the human race

Cheer up, put a smile on your face

Speech from talk «We Are All Basically Nothing» by Alan Watts:

So if you really go the whole way and see how you feel at the prospect of

vanishing forever.

Of all your efforts, and all your achievements,

and all your attainments turning into dust and nothingness.

What is the

feeling?

What happens to you?

It’s a curious thing, that in the world’s poetry, this is a very common theme.

«The earthy hope men set their hearts upon turns ashes — or it prospers;

and anon;

Like snow upon the Desert’s dusty face lighting a little hour or two

— is gone

So in this way, by seeing that nothingness is the fundamental reality,

and you see it’s your reality, then how can anything contaminate you?

All the idea of your being scared and put out and worried and so on,

is just nothing, it’s a dream.

Because you’re really nothing.

So cheer up!

All the sun and the stars and the mountains, and rivers, and the good men and

bad men, and the animals, and the insects;

the whole bit.

All are contained in

void.

So out of this void comes everything and you are it.

What else could you

be?

But if somebody is going to argue that the basic reality is nothingness,

where does all this come from?

Obviously from nothingness

Бірдеңе дұрыс емес, бірақ не екенін білмеймін

Менде бар нәрселермен бірге қалай деп таң қалдым

Өмір жақсы, бірақ ауырсыну тоқтамайды

Мен шыдамды болғандықтан, бас тартамын

Көңіліңізді көтеріңіз, жүзіңізге күлкі      болыңыз

Оян, мені осы жерден алып кет

Тұр, біз адамзатпыз

Көңіліңізді көтеріңіз, жүзіңізге күлкі      болыңыз

Алан Уотттың «Біз негізінен ештеңеміз» баяндамасынан сөзі:

Сондықтан, егер сіз шынымен барлық жолмен жүрсеңіз және болашақта өзіңізді қалай сезінетін болсаңыз

мәңгілікке жоғалады.

Сіздің барлық күш-жігеріңіз бен барлық жетістіктеріңізден,

және сіздің барлық жетістіктеріңіз шаң мен жоққа айналады.

Бұл не

сезім?

Сізге не болады?

Әлемдік поэзияда бұл қызықты нәрсе, бұл өте жиі кездесетін тақырып.

«Жердегі үміт адамдар жүректерін күлге айналдырған — немесе ол  гүлденеді;

және анон;

Шөлдің шаңды бетіндегі қар сияқты, бір-екі сағат жарқырайды

- кетіп қалды

Осылайша, ешнәрсе емес, негізгі шындық,

және сіз бұл сіздің шындық екенін көресіз, сонда сізді бір нәрсе қалай ластауы мүмкін?

Сіздің қорқуыңыз, өшіп қалуыңыз және уайымдауыңыз және т.б.

ештеңе емес, бұл арман.

Өйткені сен шынымен ештеңе емессің.

Сондықтан көңіліңізді көтеріңіз!

Барлық күн мен жұлдыздар, таулар, өзендер, жақсы адамдар және

жаман адамдар, жануарлар мен жәндіктер;

бүкіл бит.

Барлығы ішінде қамтылған

жарамсыз.

Сондықтан бұл бос орын бәріне келеді, сіз солай боласыз.

Басқа не болар еді

болуы?

Бірақ егер біреу негізгі шындық емес деп айтпақшы болса,

мұның бәрі қайдан шыққан?

Жоқтан анық