PJ - Avey Tare

My feet deep in a sandy way

It was on a beach I met P. J

Thought he died on a winter’s day

Remember?

He sat between the salty dunes

And stared through me his eyes like moons

I didn’t know what I should say

To heaven

He grabbed me by the shoulder skin

And asked, «Is this the end?

Or the beginning?»

I shouted at the cloud array

«Forever»

Then he hugged me like he would

Held my soul right where he stood

Said he sailed by the golden masts

Fought the tide and had to rest

Couldn’t say how long he stayed

Until he walked into the waves

Saying, «Light a candle wind can shake

Let it take you to a place

Where nothing’s all the time»

I stared beyond the castle’s sand

And tears fell on the barbican

And ran off with my good friend’s plans

To never

Менің аяғым құмды жерде

Бұл жағажайда болды, мен П.П.

Ол қыстың күнінде өлді деп ойлады

Есіңізде ме?

Ол тұзды төбелердің арасында отырды

Оның көздеріне ай сияқты қадала қарады

Мен не айтарымды  білмедім

Аспанға

Ол мені иық терісінен ұстап алды

Және: «Бұл соңы ма?

Әлде бастамасы?»

Мен бұлт массивіне айқайладым

«Мәңгілік»

Сосын ол мені құшақтап алды

Менің жанымды ол тұрған жерінде ұстады

Ол алтын діңгектермен жүзгенін айтты

Толқынмен күресіп, демалуға  мәжбүр болды

Қанша уақыт болғанын айта алмады

Ол толқындарға шыққанша

«Шам жағатын жел дірілдей алады

Ол сізді бір орын алсын

Үнемі ештеңе болмайтын жерде»

Мен қамалдың құмының арғы жағына қарадым

Көз жасы барбиканға түсті

Және жақсы досымның жоспарларымен қашып кетті

Ешқашан