El Quinto Sol - Arcadia Libre

¡Bienvenidos al fin de los tiempos!

El cielo se extingue lento.

Vivimos destrozando toda la creación,

Desangrando el mundo por nuestra ambición.

Estrellas caen al piso,

Rompiéndose en el suelo,

Cortando como vidrios rotos.

Sangremos por el mundo que ahora agoniza.

Esta es la última voz transmitiendo desde la Arcadia,

Hemos caído gentiles ante la gran noche,

Nuestra llama de vida ya se apago,

Somos gusanos en un cadáver podrido por nuestra propia ambición.

Que la luna se tiña de sangre,

Que los mares apesten a muerte,

Las nubes caen podridos al suelo

Infectando nuestra alma, nuestros sueños.

Supuramos pus por los ojos,

Simplemente no tenemos que llorar.

Todo es humo, ya nada duele,

Y la tierra se abre a nuestros pies.

Y ahora el sol no brillará,

(El fuego purifica la tierra).

El cielo serátestigo.

(El dolor se esparce en el polvo).

Y ahora el sol no brillarámás,

(Las aves ya no cantan más).

El cielo serátestigo.

(Humanidad es sólo un recuerdo).

Y ahora el sol no brillará,

(El último sol se ha ido).

El cielo serátestigo.

(Este es el fin de la historia).

Y ahora el sol no brillarámás,

(En el mundo suena el silencio).

El cielo serátestigo.

(Y la tierra se ahoga).

Ақырзаманға қош келдіңіз!

Аспан ақырын сөнеді.

Біз барлық жаратылысты құртып өмір сүреміз,

Біздің амбициямыз үшін әлемді құрғату.

Жұлдыздар жерге түседі

жерге сыну,

Сынған әйнек сияқты кесу.

Қазір өліп жатқан дүние үшін қан төгейік.

Бұл Аркадиядан соңғы дауыстық хабар,

Біз ұлы түннің алдында басқа ұлттардан құладық,

Өмірдің жалыны сөнді,

Біз өз атаққұмарлығымызбен шіріген өлексенің құртымыз.

Айдың қанға боялғанын,

Теңіздер өлім сасысын,

Бұлттар жерге шіріп түседі

Жанымызды, арманымызды жұқтыру.

Көзден ірің ағады,

Бізге жылаудың қажеті жоқ.

Бәрі түтін, енді ештеңе ауырмайды,

Ал жер біздің аяғымыздан ашылады.

Ал енді күн шықпайды

(От жерді тазартады).

Жұмақ куә болады.

(Ауыруы шаңға таралады.)

Ал енді күн енді жарқырамайды

(Құстар енді ән салмайды.)

Жұмақ куә болады.

(Адамзат тек естелік).

Ал енді күн шықпайды

(Соңғы күн сөнді.)

Жұмақ куә болады.

(Бұл әңгіменің соңы.)

Ал енді күн енді жарқырамайды

(Әлемде тыныштық бар.)

Жұмақ куә болады.

(Ал жер суға батады).