Там - Антиреспект

Ветер сбивает с ног,

В небе Луна раскосая.

Я одинок, мне бы хоть глоток,

Хоть глоток души твоей воздуха.

Где-то там, где миллионы звезд,

Там ионы в лету уже канули.

То ли в шутку, а то ли в всерьёз,

Нам с тобою судьбу знать заранее.

Дабы друг-друга не ранили,

Не убились сердечно, душевно ли.

Мы и так невзначай много шрамов оставили

И путь наш измучен траншеями.

Но разве на листах не душа, а просто фразы,

Как чувствую боль острая не впопад.

Я так сильно желаю, мечтаю по пазлам

С тобою собрать небесный водопад.

Там-там никто никогда не спросит,

Как нам живется сквозь жизни туман.

В хлам, в хлам убитая в доску осень,

Там-там лишь слезы дождя по щекам.

Там-там никто никогда не спросит,

Как нам живется сквозь жизни туман.

В хлам, в хлам убитая в доску осень,

Там-там лишь слезы дождя по щекам.

А я попробую удержать.

Не зная итога заранее.

На острие ножа судьбу свою не поранив.

Мои сны где-то на глубине лежат.

Положительные и не согласные,

И не убежать, только чувства мои дрожат ресницами глаз её.

Мне за все в этой жизни зачтется,

Если бы я был богат, я бы все богатство свое выменял,

Лишь бы не замерзало солнце,

Мое личное солнце и звезда, что по имени.

Но ветер сбивает с ног,

В небе Луна раскосая.

Я одинок мне бы хоть глоток,

Хоть глоток души твоей.

Там-там никто никогда не спросит,

Как нам живется сквозь жизни туман.

В хлам, в хлам убитая в доску осень,

Там-там лишь слезы дождя по щекам.

Там-там никто никогда не спросит,

Как нам живется сквозь жизни туман.

В хлам, в хлам убитая в доску осень,

Там-там лишь слезы дождя по щекам.

Там никто никогда не спросит,

Как нам живется.

В хлам убитая в доску там.

Там-там никто никогда не спросит,

Как нам живется сквозь жизни туман.

В хлам, в хлам убитая в доску осень,

Там-там лишь слезы дождя по щекам.

Там-там никто никогда не спросит,

Как нам живется сквозь жизни туман.

В хлам, в хлам убитая в доску осень,

Там-там лишь слезы дождя по щекам.

Лишь слезы дождя по щекам.

Лишь слезы дождя по щекам.

Лишь слезы дождя по щекам.

Жел сені аяғыңнан түсіреді

Ай аспанда қисайған.

Мен жалғызбын, бір жұтым алғым келеді,

Тым болмаса жан дүниеңіздің тынысы.

Миллиондаған жұлдыздар бар жерде

Онда иондар қазірдің өзінде ұмытылды.

Әзілдесе де, шындап та,

Сіз бен біз тағдырды алдын ала білеміз.

Бір-бірін ренжітпеуі үшін

Жүрекпен, ақылмен өлтірілген жоқ.

Біз байқаусызда көп тыртық қалдырдық

Ал біздің жолымызды окоптар азаптайды.

Бірақ парақтарда жан емес, жай сөз тіркестері бар ма?

Мен ауырсынуды қалай сезінгенім анық емес.

Мен көп тіледім, басқатырғыштарда армандаймын

Сізбен бірге аспан сарқырамасын жинаңыз.

Онда – ешкім ешқашан сұрамайды

Біз өмірдің тұманында қалай өмір сүреміз.

Қоқыс жәшігінде, тақта күзде өлтірілген қоқыста,

Онда жаңбырдың көз жасы ғана.

Онда – ешкім ешқашан сұрамайды

Біз өмірдің тұманында қалай өмір сүреміз.

Қоқыс жәшігінде, тақта күзде өлтірілген қоқыста,

Онда жаңбырдың көз жасы ғана.

Ал мен оны сақтауға тырысамын.

нәтижесін алдын ала білмей.

Тағдырыңды қиналмай пышақ шетінде.

Менің армандарым бір тереңдікте жатыр.

оң және келіспейді

Ал қашпа, тек менің сезімім оның көзінің кірпігімен дірілдейді.

Мен бұл өмірде бәріне сенемін,

Егер мен бай болсам, бар байлығымды айырбастайтын едім,

Күн тоңбағанша

Менің жеке күн мен жұлдызым, бұл атымен.

Бірақ жел сені құлатады

Ай аспанда қисайған.

Мен жалғызбын, бір жұтым алғым келеді,

Тіпті бір жұтым жаныңды.

Онда – ешкім ешқашан сұрамайды

Біз өмірдің тұманында қалай өмір сүреміз.

Қоқыс жәшігінде, тақта күзде өлтірілген қоқыста,

Онда жаңбырдың көз жасы ғана.

Онда – ешкім ешқашан сұрамайды

Біз өмірдің тұманында қалай өмір сүреміз.

Қоқыс жәшігінде, тақта күзде өлтірілген қоқыста,

Онда жаңбырдың көз жасы ғана.

Ешкім ешқашан сұрамайды

Қалай өмір сүреміз.

Тақтада қоқыс жәшігінде өлді.

Онда – ешкім ешқашан сұрамайды

Біз өмірдің тұманында қалай өмір сүреміз.

Қоқыс жәшігінде, тақта күзде өлтірілген қоқыста,

Онда жаңбырдың көз жасы ғана.

Онда – ешкім ешқашан сұрамайды

Біз өмірдің тұманында қалай өмір сүреміз.

Қоқыс жәшігінде, тақта күзде өлтірілген қоқыста,

Онда жаңбырдың көз жасы ғана.

Жаңбырдың көз жасы ғана.

Жаңбырдың көз жасы ғана.

Жаңбырдың көз жасы ғана.