Дед - Андрей Заря

Одиннадцать побегов, десятки лагерей.

Отсиженно пол века.

нет дома и детей.

Откинулся на волю под семьдесят уже

Здоровье никакое, все отданно тюрьме!

А он все также на корточках,

А в зубах папиросочка

И в глазах не поддельный блеск

Фору даст пацанам

Позавидуешь памяти,

Не услышишь слов матерных,

Душ загубленных тоже нет.

Все почти за карман.

Идут к нему как к Богу,

он видит насквозь всех.

подушка кислорода

Ему нужней чем смех.

С ним так легко, нормальным,

А бесам тяжело.

Конторой персонально

Снимается кино.

Но часто почему то он вспоминает то Войну с сучней и смуту

С подачи оперов

Прошло уже пол века,

но все же в лагерях

Не стало меньше зэков,

Но меньше все бродяг.

Что жизнь отмерила ему,

Он выбрал сам свою судьбу

все как хотел, вот только не было свободы!

не убивал, за честь стоял

И никогда не предавал

Никем не писанные строгие законы!

Ушел зимой холодной

На семдесят седьмом

Нехватка кислорода,

А думали спасем.

И вырос над могилой

из камня как живой.

Чтоб люди не забыли

при жизни был какой!

Он бір қашу, ондаған лагерь.

Жарты ғасыр бойы қызмет етті.

үй де, бала да жоқ.

Қазірдің өзінде жетпіске жетпей өз қалауымен жантайды

Денсаулық жоқ, барлығы түрмеге беріледі!

Сондай-ақ ол да иығында,

Ал тісте темекі

Ал көзде жалған жылтыр емес

Гандикап ұлдарға береді

Еске қызғаныш

Аналардың сөзін естімейсің,

Жоғалған жандар да жоқ.

Барлығы дерлік қалтадан шықты.

Олар оған Құдай сияқты барады,

ол барлығынан көреді.

оттегі жастығы

Оған күлкіден де көп нәрсе керек.

Онымен өте оңай, қалыпты,

Ал жындарға қиын.

Жеке кеңсе

Түсірілім.

Бірақ жиі, қандай да бір себептермен, ол жердегі соғыс пен шатасуды есіне алады

Операларды тапсырумен

Жарты ғасыр өтті

бірақ әлі де лагерьлерде

Тұтқындар аз емес,

Бірақ қаңғыбастар аз.

Өмір оны немен өлшеді

Ол өз тағдырын өзі таңдады

бәрі ол қалағандай, бірақ еркіндік болмады!

өлтірген жоқ, намыс үшін тұрды

Және ешқашан сатқындық жасамады

Ешкім қатаң заңдар жазған жоқ!

Суық қыста кетті

Жетпіс жетіншіде

Оттегінің жетіспеушілігі

Ал біз құтқарамыз деп ойладық.

Және қабірдің үстінен көтерілді

тастан тірідей.

Адамдар ұмытпас үшін

қандай өмір!