Вы помните - Анастасия

Вы помните, вы всё конечно помните,

Стояла я, приблизившись к стене,

Взволнованно ходили вы по комнате,

И что-то резкое в лицо бросали мне.

Вы говорили, нам пора расстаться,

Что вам наскучила моя шальная жизнь,

Что вам пора за дело приниматься,

А мой удел — катиться дальше вниз.

Любимый мой, меня вы не любили,

Не знали вы, что в сонмище людском

Я словно лошадь, загнанная в мыле,

Пришпоренная смелым ездоком.

Не знали вы, что я в сплошном дыму,

В разворочённом бурей быте,

С тобою мучаюсь, что не пойму,

Куда несёт нас рок событий.

Вы помните, вы всё конечно помните,

Стояла я, приблизившись к стене,

Взволнованно ходили вы по комнате,

И что-то резкое в лицо бросали мне.

Есіңізде болсын, әрине бәрі есіңізде,

Мен қабырғаға жақын тұрдым

Сіз бөлмені қызықпен араладыңыз,

Және олар менің бетіме өткір нәрсе лақтырды.

Сіз біздің қоштасатын кез келді дедіңіз,

Менің ессіз өмірімнен не зеріктің,

Сізге бизнеске кірісетін уақыт келді,

Ал менің тағдырым одан әрі төмен қарай аунау.

Сүйгенім, сен мені сүймедің,

Сіз бұны көп адамдар арасында білмедіңіз

Сабын айдаған ат сияқтымын

Ержүрек шабандоз итермеледі.

Сіз менің түтінге толы екенімді білмедіңіз,

Дауыл үзген өмірде,

Мен сенімен түсінбейтін қиналамын

Оқиғалардың тағдыры бізді қайда апарады.

Есіңізде болсын, әрине бәрі есіңізде,

Мен қабырғаға жақын тұрдым

Сіз бөлмені қызықпен араладыңыз,

Және олар менің бетіме өткір нәрсе лақтырды.