Ночка Луговая - Алла Иошпе, Стахан Рахимов

Месяц спрятался за рощей,

Спят речные берега.

Хороши июльской ночкой

Сенокосные луга!

Только я не виновата,

Что потеряно кольцо,

Что ладони пахнут мятой

Да ромашковой пыльцой.

Два цветочка лепестками

Зацепились у виска.

Я оставлю их на память

От любимого дружка.

В небе вспыхнула зарница,

Над рекой туман поплыл.

И уж время расходиться,

Да расстаться нету сил.

Пусть подружки не ругают,

Никакой вины здесь нет –

Слишком рано над лугами

Загорается рассвет.

Да и мало ль так бывает,

Что не спим мы до утра…

Ах ты, ночка луговая,

Сенокосная пора.

Ай тоғайдың артына тығылды,

Өзен жағалары ұйықтап жатыр.

Шілденің түні жақсы

Шөп шалғындары!

Тек мен кінәлі емеспін

Бұл сақина жоғалып кетті

Алақанның иісі жалбыз сияқты

Иә, түймедақ тозаңы.

Жапырақтары бар екі гүл

Ғибадатханаға байланған.

Мен оларды естелік ретінде қалдырамын

Сүйікті досымнан.

Аспанда найзағай жарқ етті,

Өзеннің үстінде тұман қалқып кетті.

Ал кететін уақыт келді

Иә, ажырасуға күш жоқ.

Қыздар ұрыспасын

Бұл жерде кінә жоқ

Шалғындардың үстінде тым ерте

Таң атады.

Иә, және бұл сирек кездеседі

Таң атқанша ұйықтамайтынымыз...

О, шалғын түні

Шөп уақыты.