Ястребиная свадьба - Александр Пантыкин

Лето прошло, пронеслось, отблистало,

Мы — ястребиная пара, устало

Крыльями машем и уносимся в осень.

Эти юные хищные птицы

Рвутся в любовных сражениях схватиться,

Дерзко звеня молодыми крылами.

Мы улетаем — изгнанники лета

И остановимся осенью где-то,

Впившись любовно друг в друга когтями,

Мы улетаем — изгнанники лета,

Мы улетаем.

Вздыбятся перья в отчаянной схватке,

Здесь мы сыграем последнюю свадьбу,

С неба падем на опавшие листья.

Жаз өтті, сыпырылды, жарқ етті,

Біз бір жұп сұңқармыз, шаршадық

Қанатымызды қағып, күзге ұшамыз.

Бұл жас жыртқыш құстар

Қолға алу үшін махаббат шайқастарында асығыс,

Батыл шырылдаған жас қанаттар.

Біз ұшып кетеміз - жаздың жер аударылғандары

Ал біз күзде бір жерге тоқтаймыз,

Сүйіспеншілікпен бір-бірін тырнақтарымен қазып,

Біз ұшып кетеміз - жаздың жер аударылғандары,

Біз ұшып бара жатырмыз.

Шарасыз күресте қауырсындар көтеріледі,

Міне, біз соңғы тойды ойнаймыз,

Аспаннан біз құлаған жапырақтарға түсеміз.