Любовь – измена - Александр Кэтлин

Боль мою и грусть по всей земле,

Вольный ветер среди скал,

На осколки разбрасал…

Дождь слезами пишет на стекле,

Что огонь твоих речей

В дымке чувственных ночей,

Словно сладостный дурман, —

Пустой обман!

Тоску вдыхаю

Из пекла плена…

Теперь я знаю:

Любовь — измена!

Боль мою и грусть унять легко:

Объясни и прогони

Все сомнения мои…

Но зашла ты слишком далеко,

И не только лишь меня

Согреваешь у огня,

А возвышенный роман —

Пустой обман!

Тоску вдыхаю

Из пекла плена…

Теперь я знаю:

Любовь — измена!

Менің жер бетіндегі қайғы мен қайғы,

Жартастар арасында еркін жел,

Бөлшектерге шашылған ...

Жаңбыр көз жасымен шыныға жазады,

Сөздеріңнің оты не

Нәзікті түндердің тұманында,

Тәтті доп сияқты,

Бос алдау!

Сағынышпен дем аламын

Тұтқынның күлінен...

Енді мен білемін:

Махаббат - сатқындық!

Менің қайғы-қасіретімді жеңілдетуге болады:

Түсіндіріңіз және айдаңыз

Менің барлық күмәнім ...

Бірақ сіз тым алысқа кеттіңіз

Және тек мен емес

Сіз отқа жылытасыз

Ал керемет романтика -

Бос алдау!

Сағынышпен дем аламын

Тұтқынның күлінен...

Енді мен білемін:

Махаббат - сатқындық!