Sauvages - AaRON

Mon amour, n’aies pas peur, il fallait se défendre

J’ai tué tout à l’heure ce regard trop tendre

À coups de réalités, de phrases qui résonnent dans ma tête

Tu sais parfois, ta voix prend le ton des tempêtes

Mon amour dépose nous un peu plus près des vagues

Que la marrée monte, efface nos traces sur le sable

Les âmes sauvages se souviendront de nos visages

Je prend sur tes lignes le train des voyages immobiles

Grave à l’arme blanche

Nos initiales

Sur les murs du danger

Je suis plus brut que l'écorce de l’arbre que tu as coupé

Si tu me brûles, je fais des flammes de la couleur des aînés

Le noir n’est beau que dans les toiles de Soulages en musées

Mais lorsqu’il sort de ma bouche, toi tu as peur d'être taché

Toi tu as peur d'être taché

Toi tu as peur d'être aimé

Toi tu as peur d'être taché

Merveilleux, tu brûles

Les flammes nous bercent et nous tombons

Qu’est ce qui froisse la peau?

Est-ce les souvenirs?

Ou leurs échos?

Махаббатым, қорықпа, өзімізді қорғауға тура келді

Мен тым нәзік көзқарасты бұрын өлтірдім

Шындықтардың кадрларымен, менің басымда жаңғыратын сөз тіркестерімен

Білесіз бе, кейде сіздің дауысыңыз дауылдың үнін қабылдайды

Менің махаббатым бізді толқындарға сәл жақындатады

Толқын көтерілсін, құмдағы ізімізді өшір

Жабайы жандар біздің жүзімізді еске алады

Мен сіздің қатарларыңызға қозғалыссыз сапарлар пойызын аламын

Қатты пышақтау

Біздің бас әріптер

Қауіптің қабырғаларында

Мен сен кескен ағаштың қабығынан да өрескелмін

Сен мені күйдірсең, Мен отты ақсақалдардың түсіне айналдырамын

Қара түс мұражайлардағы Soulages картиналарында ғана әдемі

Бірақ аузымнан шықса дақ боп қалудан қорқасың

Сіз боялып қалудан қорқасыз

Сіз ғашық болудан қорқасыз

Сіз боялып қалудан қорқасыз

Керемет, жанып жатырсың

Жалын бізді тербетеді, біз құлаймыз

Теріні не әжімдейді?

Бұл естеліктер ме?

Әлде олардың жаңғырығы?