Kalmia Latifolia - A286, Lauren

Agora não há mais o que fazer

Definitivamente acabou

A esperança de um dia mudar e voltar a ser

Como quando tudo começou

Quem vai entender meus motivos?

O por quê guardei tudo pra mim?

Como sustentaria meu filho?

A maquiagem esconde e os cortes

Nem foi tão fundo assim

Pra quem vê de fora é fácil condenar:

«era só separar»

Sem o pai dos seus filhos, doente e possessivo

Ameaçando te matar e se matar

Descrevendo seus passos, sua roupa

E seus atos em mensagem por celular

Cego, obcecado, fantasiando caso

Te perseguindo e vigiando trabalhar

E você dividida

Refém, entre a paixão e o rancor

Uma vida de foragida ou resgatar a família

Que tanto sonhou e sempre amou?

Pra quem vê de fora é fácil, eu sei

Também cansei de julgar

Na equívoca convicção: «Só acontece com os outros»

Sem nunca se pôr no lugar

Só acontece com os outros mesmo

Mas agora os outros é você

No deserto do lar sob chuva de soco

Sem sucesso tentando se proteger

«Essa foi a última vez

Vou fugir e denuncio o covarde»

Desde o primeiro murro que minto pra mim:

«Agora acabou de verdade»

Até a cena de praxe das lágrimas

Convincente em sua declarações

E eu como sempre vencida pelo presente

Uma rosa e um bilhete com mil perdões

Pra nem uma semana depois

Ver a metamorfose das frases

E as declarações vir em sequência

De bica, paulada e o afundamento da face

Me perdoa, mãe

Omiti pra te não ver chorar

Das mentiras às contradições

Só tiveram a intenção de te poupar

Não precisa esperar eu pra dormir

Descobri que o amor também mata

Hoje o Romeu não trouxe flor

E eu não volto pra casa

Da religião à cultura esportiva

Da educação à pornografia

A conduta não se justifica ao que aprende

Mas ao que ensina

O ambiente constrói hábitos

Que aparentam autorizar tal comportamento

Contribuindo com a ação abusiva

Que a alma traumatiza e causa sangramento

A não submissão à tortura, aos maus tratos

Da porta pra dentro

Ainda é um sonho não sonhado

A razão não tem gênero, mas em diversos lares

Da nossa sociedade evoluída

Ainda se preserva o único direito:

Apanhar em silêncio

Com incontáveis hematomas no corpo

Impossibilitando trabalhar

Sem coragem de se olhar no espelho

Nem de denunciar

Sem desculpa dessa vez

A saída foi o total confinamento

Já que o olho roxo semana passada

Já foi a que escorregou lavando o banheiro

É o moderno romantismo medieval

Que só entende

Quem não entende o que te prende

À essa dependência sentimental

Se questionando incansavelmente

Por quê tem que ser assim?

E quanto mais se despreza

Mais sente falta e mais nojo sente de si

Estrelando a contraditória

Epopeia das pétalas esquecidas

Que traz como protagonista do cuspe na cara

Ao mesmo que te proporcionou

Os melhores dias de vida

A expressão angelical

Sem aparente sinal vital

Descreve a eficiência da justiça

Com um projétil na nuca, trazendo na bolsa

A folha da medida protetiva

Avisa o oficial

Que já não há mais o que depor, na moral

Que nossas leis representam

Um avanço significativo

Só no campo conceitual

Que aqui os números assustam a opinião pública

Mas não estimulam ação

Comprovando que o problema é cultural

Não de legislação

E a incógnita que desafia a psiquiatria continua sem resposta…

Hoje não precisa esperar ela pra dormir

Só não esquece o caixão cor de rosa

Енді басқа шаруа жоқ

Бұл міндетті түрде аяқталды

Бір күннің өзгеріп қайтадан болатын үміті

бәрі басталған кездегідей

Менің ниетімді кім түсінеді?

Неге мен бәрін өзіме жасырдым?

Мен баламды қалай асырар едім?

Макияж жасырады және кеседі

Ол соншалықты терең емес еді

Оны сырттан көретіндер үшін айыптау оңай:

«бұл жай ғана бөлінді»

Балаларыңның әкесі болмаса, ауру мен иемденуші

Сізді өлтіремін және өзіңізді өлтіремін деп қорқыту

Қадамыңды, киіміңді сипаттау

Ұялы телефон хабарламасындағы әрекеттеріңіз

Соқыр, қиялшыл, қиялшыл оқиға

сені қуып, жұмысыңды бақылайды

Сіз бөлдіңіз

Барымта, құмарлық пен реніш арасындағы

Қашу немесе отбасын құтқару өмірі

Сіз соншалықты армандағаныңыз және әрқашан жақсы көретініңіз бе?

Сырттан көретіндерге оңай, білемін

Мен де төрелік етуден шаршадым

Екіжақты пікірде: «Бұл тек басқаларда болады»

Ешқашан өзіңізді орнына қоймастан

Бұл тек басқа адамдарда болады

Бірақ енді басқалары сенсің

Үй шөлінде қатты жаңбыр астында

Өзіңізді қорғауға тырысу сәтсіз

«Бұл соңғы рет болды

Мен қашып, қорқақты айыптаймын»

Бірінші соққыдан бері мен өзіме өтірік айтып келемін:

«Енді бәрі аяқталды»

Кәдімгі көз жасына дейін

Өз мәлімдемелерінде сенімді

Мен қашанда қазіргі уақыттан жеңілдім

Мың кешіріммен раушан гүл мен жазба

Бір аптадан кейін де емес

Сөйлемдердің метаморфозын қараңыз

Және мәлімдемелер ретімен келеді

Тұмсық, таяқ және бет батып бара жатыр

кешір мені, анашым

Сенің жылағаныңды көрмей қалдым

Өтіріктен қайшылыққа дейін

Олар тек сені құтқаруды көздеді

Менің ұйықтауымды күтудің қажеті жоқ

Мен махаббаттың да өлтіретінін білдім

Бүгін Ромео гүл әкелмеді

Мен үйге келмеймін

Діннен спорт мәдениетіне дейін

Білім беруден порнографияға дейін

Мінез-құлық оның үйренгенімен ақталмайды

Бірақ ол нені үйретеді

Қоршаған орта әдеттерді қалыптастырады

Бұл мұндай әрекетке рұқсат беретін сияқты

Жаман әрекеттерге ықпал ету

Бұл жан жарақат    қан                                                                                                                                                                                                                                     |

Азаптауға, қатыгездікке бағынбау

Есіктен ішке

Бұл әлі де армансыз арман

Себептің жынысы жоқ, бірақ бірнеше үйде

Біздің дамыған қоғамымыз

Жалғыз құқығы әлі сақталады:

Үнсіз көтеріңіз

Денеде сансыз көгерген   

жұмыс істеуге мүмкіндік бермейді

Айнаға қарауға батылдықсыз

Хабарламау үшін

бұл жолы ақтау жоқ

Шығу толық  қамау    болды

Өткен аптада қара көзден бері

Жуынатын бөлмені жуып жатқанда тайып кеткен сол еді

Бұл қазіргі ортағасырлық романтизм

бұл ғана түсінеді

Сізді не ұстап тұрғанын кім түсінбейді

Бұл сентименталды тәуелділікке

Жалықпай өзіңізге сұрақ қою

Неліктен бұлай болуы керек?

Соғұрлым сіз жек көресіз

Сағынған сайын өзіңе деген жиіркеніш сезіледі

Қарама-қайшылықтың басты рөлінде

«Ұмытылған жапырақшалар» эпопеясы

Ол бетіндегі түкке қарсы кейіпкер ретінде әкеледі

Ол сізді қамтамасыз еткен кезде

Өмірдің ең жақсы күндері

Періштелік өрнек

Көрінетін өмірлік белгісі жоқ

Сот төрелігінің тиімділігін сипаттайды

Бастың артқы жағындағы снарядпен, оны сөмкеге әкелу

 Қорғаныс шарасы парағы

Ресми тұлғаға хабарлаңыз

Моральда айғақтайтын ештеңе жоқ

Біздің заңдарымыз көрсетеді

Айтарлықтай ілгерілеу

Тек концептуалды салада

Мұндағы сандар қоғамдық пікірді қорқытады

Бірақ әрекетті ынталандырмаңыз

Мәселе мәдениетте екенін дәлелдеу

Заңнаманың жоқ

Ал психиатрия                                                      

Бүгін оның ұйықтауын күтудің қажеті жоқ

Тек қызғылт табытты ұмытпаңыз