Шляхом Сонця - Nokturnal Mortum

Я не знаю, як раніше ми жили

Якою брехнею тоді нас поїли

Якою брудною водою вмивали

Імена тих, хто тоді катували

…сила гасне на очах

…гордість тане в брудних словах

Я бачив, як вітер ніч жене

Як Сонце у прірву сідає

Як місяць вмивався у холодній воді

Як зорі шукають тепла

А ти лети… крізь холод та біль

Лети… до Сонця лети

Лети… щоб світло в крові

Залишилось назавжди

Я бачив воїнів — вони мене вели

До кола кострів, до свята богів

Я зупинився — води напився

Чистої, прозорої, як правди святої

Я вітер почув — я силу відчув

Що Сонцем гріє, душу жаліє

Я в коло зайшов — долю знайшов

В небі лише наші зорі віддзеркалюють у морі

Прадідівська сила в тім, що вірили вони

Що життя залежить лише від них

Вони несли свій меч в руці

Та кожен знав, за що померти міг

Їх сила в тім, що шляхом Сонця йшли

І не звертали нікуди

Вогонь горів в очах героїв — палали їх серця

Лунали пісні небокраєм — славили меча

Мою країну хрестом клеймували

Нашу волю в гній заривали

Потім зорею люд катували

Останні надії з душ вибивали

Сила сяє в очах

Вона народилась в щуриних серцях

Сила крила розпрямляє

Але то не наша сила

У пітьмі поживи шукає

Сліпота людська — не віра

А ти лети… крізь холод та біль

Лети… до Сонця лети

Лети… щоб світло в крові

Залишилось назавжди

Бұрын қалай өмір сүргенімізді білмеймін

Не деген өтірік сол кезде бізді жеп қойды

Қандай лас сумен жуылды

Сол кезде азапталғандардың аты-жөні

… Көз алдыңызда қуат өшеді

… Тәкаппарлық лас сөздерде ериді

Мен түнде желді көрдім

Күн тұңғиықта батып бара жатқанда

Салқын суға жуылған ай сияқты

Жұлдыздар жылу іздегендей

Ал сіз суық пен ауырсыну арқылы ұшасыз

Ұшу... Күнге ұшыңыз.

Ұшыңыз... қандағы жарық үшін

Мәңгі қалды

Мен сарбаздарды көрдім - олар мені жетеледі

Алаулар шеңберіне, құдайлар мерекесіне

Мен тоқтап, су іштім

Таза, мөлдір, қасиетті шындық сияқты

Мен желді естідім - мен күшті сезіндім

Күнді жылытқан, жанды аяйтын

Шеңберге кіріп, тағдырымды таптым

Аспанда тек біздің жұлдыздар теңізде көрінеді

Арғы атаның күші – олар сенген

Бұл өмір тек соларға байланысты

Олар қылыштарын қолдарына ұстады

Бірақ бәрі оның не үшін өлетінін білді

Олардың күші – Күннің жолымен жүрді.

Және ешқайда бұрылмады

Батырлардың көзінде от лаулаған – жүректері өртенген

Аспанда әндер естілді - қылышпен асқақтаған

Менің елім крестпен таңбаланды

Біздің өсиетіміз көңге көміліп қалды

Сосын таң ата адамдарды азаптады

Соңғы үміттер үзілді

Күш көзге жарқырайды

Ол егеуқұйрықтардың жүректерінде дүниеге келген

Қанаттың күші түзеледі

Бірақ бұл біздің күшіміз емес

Қараңғыда тамақ іздейді

Адамның соқырлығы иман емес

Ал сіз суық пен ауырсыну арқылы ұшасыз

Ұшу... Күнге ұшыңыз.

Ұшыңыз... қандағы жарық үшін

Мәңгі қалды