Qaqortoq - Raubtier

Hur kan kölden bränna mig så svårt

Att hettan liknar glöd?

Hur kan vinden pina mig så hårt?

Den viskar om min död

Vemod tynger varje steg jag tar

Jag fumlar blott tafatt

Jag ger vad liten gnista jag har kvar

Till grym subarktisk natt

I gryningsljuset flammar brand

Jag ser ett öde, fruset land

Jag ser och ber för min själ

Jag fann Qaqortoqs is och snö

Jag tog farväl jag sade adjö

Jag ler, jag fryser ihjäl

Så stilla, så mäktig så obeveklig

Den tystnad som jag långsamt drunknar i

En kätting, ett fängsel av iskristaller

När natten är över är jag fri

Vilsen i det frusna vita hav

Som ingen bäring har

Min viloplats skall även bli min grav

Evigt blir jag kvar

Jag följer blott vår allfaders kompass

Och ödets lumpna giv

Förlikad med mitt ödes tunga lass

Emot mitt efterliv

I gryningsljuset flammar brand

Jag ser ett öde, fruset land

Jag ser och ber för min själ

Jag fann Qaqortoqs is och snö

Jag tog farväl jag sade adjö

Jag ler, jag fryser ihjäl

Qaqortoq, du skymtar vid gryningsljusen

Ditt anlete skänker mig ro och tröst

Jag skådar i fjärran de varma husen

De skänker mig fröjd i mitt trötta bröst

I gryningsljuset flammar brand

Jag ser ett öde, fruset land

Jag ser och ber för min själ

Jag fann Qaqortoqs is och snö

Jag tog farväl jag sade adjö

Jag ler, jag fryser ihjäl

I gryningsljuset brinner död

Likt fruset blod är himlen röd

Den ler men vill inget väl

Min tid är ute, allt förbi

Om ögonblick är anden fri

Jag ger mitt sista farväl

Den mäktiga, kalla lavinen rasar

Obändig, likt vårflodens vilda fall

Förlikning tar platsen från skräck och fasa

Ej ensam, ej sorgsen, ej längre kall

Суық мені қалай қатты күйдіреді

Жылу шоққа ұқсайды ма?

Жел мені қалай қатты қинады?

Менің өлімім туралы сыбырлайды

Меланхолия менің әр басқан қадамымды таразылайды

Мен жай ғана ыңғайсыздандым

Менде қалған кішкентай ұшқынды беремін

Қатал субарктикалық түнге

Таң нұрында өрт шығады

Мен қаңырап қалған, қатқан жерді көремін

Көремін, жаным үшін дұға етемін

Қақортоқтың мұзы мен қарын таптым

Мен қоштастым мен қоштастым

Күлімсіреп, тоңып өлемін

Сонша тыныш, сонша күшті, соншалықты тынымсыз

Тыныштыққа мен батып бара жатырмын

Тізбек, мұз кристалдарының түрмесі

Түн бітсе, мен бос боламын

Мұздатылған ақ теңізде жоғалды

Оның ешқандай қатысы жоқ

Жатқан жерім де бейітім болады

Мен мәңгілік қаламын

Мен жай ғана әкеміздің компасымен жүрмін

Және тағдырдың тозығы жеткен сыйы

Тағдырымның ауыр жүгімен татуластым

Менің кейінгі өміріме

Таң нұрында өрт шығады

Мен қаңырап қалған, қатқан жерді көремін

Көремін, жаным үшін дұға етемін

Қақортоқтың мұзы мен қарын таптым

Мен қоштастым мен қоштастым

Күлімсіреп, тоңып өлемін

Qaqortoq, таңның нұрын бір көріп тұрсың

Сіздің жүзіңіз маған тыныштық пен жайлылық береді

Алыстан жылы үйлер көрінеді

Олар менің шаршаған кеудеме қуаныш сыйлайды

Таң нұрында өрт шығады

Мен қаңырап қалған, қатқан жерді көремін

Көремін, жаным үшін дұға етемін

Қақортоқтың мұзы мен қарын таптым

Мен қоштастым мен қоштастым

Күлімсіреп, тоңып өлемін

Таң атқанда өлім жанады

Тоңған қан сияқты, аспан қызыл

Ол күледі, бірақ жақсылық қаламайды

Менің уақытым бітті, бәрі бітті

Бір сәтте рух еркін болады

Мен соңғы қоштасуымды айтамын

Күшті, суық көшкіннің ызғары

Бұлақ өзенінің жабайы құлдырауындай шексіз

Татуласу қорқыныш пен үрейдің орнын алады

Жалғыз емес, қайғылы емес, енді суық емес