Ballad of the Adventurers (Die Ballad Von Den Abenteurern) - David Bowie

Sickened by sun, with rainstorms lashing him rotten

A looted wreath crowning his tangled hair

Every moment of his youth apart from its dream was forgotten

Gone the roof overhead, but the sky was always there

Oh you, who are flung out, alike from heaven and from Hades

You murderers who’ve been so bitterly repaid

Why did you part from the mothers who nursed you as babies

It was peaceful and you slept and there you stayed

Still he explores and rakes the absinthe green oceans

Though his mother has given him up for lost

Grinning and cursing with a few odd tears of contrition

Always in search of that land where life seems best

Loafing through hells and flocked through paradises

Calm and grinning, with a vanishing face

At times he still dreams of a small field he recognises

With a blue sky overhead and nothing else

Күннен ауырып, жаңбыр жауып, оны шіріп кетті

Шатастырылған шашын таққан тоналған гүл шоқтары

Жастық шағының арманынан бөлек әрбір сәті ұмытылды

Төбенің төбесінен өтті, бірақ аспан әрқашан сонда болды

Уа, көктен де, ғайыптан да ұшырылғандар

Сіз өте ауыр жаза алған кісі өлтірушілер

Сізді сәби кезіңізде емізген аналардан неге айырылдыңыз?

Ол бейбіт болды, сіз ұйықтап, сонда қалдыңыз

Ол әлі де жасыл мұхиттарды зерттеп, тырмалайды

Анасы оны жоғалтқаны үшін берді

Күлімсіреп, аздаған тақ көз жасымен қарғыс айту

Әрқашан өмір ең жақсы болып көрінетін жерді іздеңіз

Тозақтардан өтіп, жұмақтарды аралады

Тыныш және күлімсіреу, жоғалмайды

Кейде ол әлі де өзі танитын шағын өрісті армандайды

Үстінде көк аспан және басқа ештеңе жоқ