Sorgens kammer - Del II - Dimmu Borgir

Minnenes ekko stiller timen

Kneblet i tungsinnets lenker faller jeg ifra

Ikke lenger vil jeg være boltet fast i vemodighetens anker

Men endelig få lengselens slukket — Etter å dra

Drakk jeg for meget av livshåpets krus

Tok jeg gledens forfengelighet for gitt

For min strid mot tomhetens smerte — Denne dødsangstens rus

Er det eneste ene igjen — Som er mitt

I min ensomhet vet jeg likevel

At jeg ikke har noen andre å takke enn meg selv

Derfor er jeg rolig når

Repet strammer rundt min nakke

Stumme viner kan ei gi trøst

Menigmann i gravkorets forsamling vil aldri fatte

Det landet av fortapelse

Jeg egenhendig skapte

Denne intense dragning mot dødens portaler

(Har jeg som) En vandrende studie i gråtkvalt messe-noir

Behersket siden tidens morgen

Men noe jeg aldri lot slippe taket — Var sorgen

Естеліктер жаңғырығы сағатты белгілейді

Меланхолия тізбегіндегі тоқырау мен құлаймын

Енді мен меланхолия зәкіріне ілінбеймін

Бірақ ақыры сағыныштан арылыңыз - кеткеннен кейін

Мен өмірге деген үмітті тым көп іштім

Қуаныштың бос қылығын кәдімгідей қабылдадым

Бостың азабына қарсы күрескенім үшін – Бұл өлім қорқынышының мастығы

Жалғыз қалды - Қайсысы менікі

Жалғыздығымда әлі білемін

Өзімнен басқа алғыс айтатын адамым жоқ

Сондықтан мен қашан тынышпын

Мойныма арқан тартылады

Мылқау шараптар жайлылық бере алмайды

Бейіт хорының қауымындағы қарапайым адам ешқашан түсінбейді

Сол құрдымға кеткен жер

Мен өз қолыммен жасадым

Бұл өлім порталдарына қарқынды тарту

(Осы менде бар ма) Жылап тұрған месс-нуардағы кезбе оқу

Ертеден игерген

Бірақ мен ешқашан тастамайтын нәрсе - қайғы болды