Ала кетпедің - Жанар Дұғалова

Көрдім бүгін, көрдім тағы

Жылытты оның құшағы сені

Көз алмай маған қарадың

Қасыма кеп, айта алмадың нені?

Кімбіз енді біз бір-бірімізге?

Кімбіз?

Оны біз өзіміз білмейміз.

Үнсіз екеуміз бір-бірімізді,

Қиялдан ғана іздейміз.

Жаным, не істейміз?

Сезімімді неге ала кетпедің,

Үмітім боп (болып) жанған?

Елесіңді неге ала кетпедің,

Жанарымда қалған?

«Маxаббатың мұңын ала кет!»

- дедім,

«Сағыныштың үнін ала кет, ала кет!»

- дедім.

Ала кетпедің, жаным

Неге ала кетпедің?!

Көрдің тағы, көрдің мені...

«Бағым» -деп жүрсем де өзгені, сенбе!

(көзіме, тек көзіме сен!)

Бір өзің мәңгі тілегім,

Болсам да алыс, жүрегім сенде.

Кімбіз енді біз бір-бірімізге?

Кімбіз?

Оны біз өзіміз білмейміз

Үнсіз екеуміз бір-бірімізді,

Ұйқысыз түннен іздейміз.

Жаным, не істейміз?

Сезімімді неге ала кетпедің,

Үмітім боп (болып) жанған?!

Елесіңді неге ала кетпедің

Жанарымда қалған?!

«Маxаббатың мұңын ала кет!»

- дедім,

«Сағыныштың үнін ала кет, ала кет!»

- дедім!

Ала кетпедің, жаным

Неге ала кетпедің?!

Өткенімді неге ала кетпедің,

Ессіз ғашық еткен?!

Көктемімді неге ала кетпедің,

Бақытым боп (болып) жеткен?

Түстерімнен неге әлі кетпедің?

«Сағыныштың үнін ала кет, ала кет!»

- дедім.

Ала кетпедің жаным,

Неге ала кетпедің?