Баллада о нимфах -

В лесах балтийских, где коварны ветви,

Где в темных чащах эхо замирает,

Там в камышах густых трепещут нимфы —

Прекраснее подснежников небесных.

Когда увидишь нимфу, сразу умираешь

И оживаешь вновь с раскрытыми устами,

С цветами в волосах и вишнями в ладонях,

В ее волшебной песне растворяясь.

Припев:

Их шеи длинные вокруг деревьев вьются,

Глаза их желтые отчаянно мерцают…

II,

Но тронешь нимфу грубыми руками —

Венок рассыплется и почернеют губы,

И превратится нимфа в мертвую старуху,

И взор ее навеки опустеет.

А стоит в лес войти с любовью в сердце,

Закрыв глаза и распростерши руки —

Все нимфы выбегут и бросятся в объятья

И вымажут лицо твое нектаром.

Припев:

Их шеи длинные вокруг деревьев вьются,

Глаза их желтые отчаянно мерцают…

III

Тебе останется лишь отыскать невесту.

Явись пред ней в распахнутой рубашке,

Расшитой на манжетах кружевами,

Тогда она сама падет в твои ладони.

И ручейком серебряным растая,

Вдруг обернется птицей синекрылой,

И тут вы, вскрикнув, улетите в небо

И станете парить над облаками.

Припев:

А на закате вы приземлитесь в поле

И станете совсем земными существами…

Балтық ормандарында бұтақтары жасырын,

Қараңғы тоғайда жаңғырық өшеді,

Онда қалың қамыстың ішінде нимфалар дірілдейді -

Аспандағы қар бүршіктерінен де әдемі.

Сіз нимфаны көргенде бірден өлесіз

Ашық ерінмен қайтадан өмірге келесің,

Шаштарында гүлдер, қолдарында шие,

Оның сиқырлы әнінде еріген.

Хор:

Олардың ұзын мойындары ағаштардың айналасында,

Олардың сары көздері шарасыз жыпылықтайды ...

II,

Бірақ нимфаны дөрекі қолдармен ұстаңыз -

Гүл шоқтары құлап, еріндер қара болады,

Ал нимфа өлі кемпірге айналады,

Ал оның көзқарасы мәңгілікке бос болады.

Жүрегіңіздегі махаббатпен орманға кіру керек,

Көзіңізді жұмып, қолыңызды ашыңыз -

Барлық нимфалар жүгіріп шығып, олардың құшағына лақтырады

Олар сенің бетіңді балшырынмен жағады.

Хор:

Олардың ұзын мойындары ағаштардың айналасында,

Олардың сары көздері шарасыз жыпылықтайды ...

III

Бар болғаны келін тапсаңыз болғаны.

Оның алдына ашық көйлекпен көрініңіз,

Манжеттерге шілтер тігілген,

Сонда оның өзі сенің алақаныңа түседі.

Күміс ағындай балқып,

Кенет көк қанатты құсқа айналады,

Сосын айқайлап аспанға ұшып кетесің

Ал сен бұлттардың үстінен қалықтап кетесің.

Хор:

Ал күн батқанда далаға қонасыз

Ал сендер толығымен жердегі жаратылыстарға айналасыңдар...