Koma ( Düet: Hayko Cepkin ) - Zakkum, Hayko Cepkin

Vazgeç artık, bırak çırpınmayı

Çoktan kurudu birlikte terlenen yatak

Geçti artık, bırak kıvranmayı

Atmıyor nabzın, yetmiyor uyku hapların

Bitti artık, bırak sızlanmayı

Cansız kollarınla sarıl yalnızlığına…

Açılıp giden gözlerinle bakarken ona hala

Düşük yapmışsa ümitleri,

Ölmüşse son bebek

Beşikte salladığın yalnızlık büyüyecek

Ağlarsın sayıklarsın

Ama kim yetişecek

Cehennemi görmen çin

Ölmen gerekmeyecek

Kes kanatamazsın,

Beni acıtamazsın

Yalnızlıktan nasır tuttum ben

Vur yıkamazsın

Gel korkutamazsın…

Одан бас тарт, күресуді доғар

Бірге терлеген төсек құрғап қалды

Енді бітті, тырп еткізуді доғар

Тамыр соғысы соқпайды, ұйықтататын дәрілер жеткіліксіз

Енді бітті, ыңылдауды доғар

Жалғыздығыңды жансыз құшағыңмен құшақтап ал...

Әлі күнге дейін бақырайған көздеріңмен оған қарайсың

Үміттері аз болса,

Соңғы нәресте өлсе

Бесікте тербеткен жалғыздық өседі

Жылайсың, санайсың

Бірақ кім жетеді

тозақты көру

сізге өлуге тура келмейді

Кесіңіз, қан кете алмайсыз

сен мені ренжіте алмайсың

Менде жалғыздықтан мозолей пайда болды

Түсіріңіз, жууға болмайды

Жүр, қорқыта алмайсың...