Mephistos Will - Wretched

All of the elements are filled with black

Consuming my body

My preceding visions fade to white

And that’s when I hear shrieks

I smell fire engulfing all of those slain before me

With their souls slashed apart

The weaker discarded, towering above

I feel their feet brush my hair

Virgins grinning slightly as they crawl

Across the molten fields dripping with sweat

Bringing rotting phallus’s near

Here to satiate you as you’re hemorrhaging

Set forth almighty futures

Release your almighty sin

The falling of the sky barely

Tells the end is near

Mephisto murmurs in my ear

«Light has fallen my child

A new day is dawning, as I’m ever

Spawning serpents that slip down my legs»

Barely brought back to life

Visuals of the supreme dimly lit

In bearing my assassin, as I fall into truth

Frustration sets in while

I’m forced into this escalation

I’m slipping away into a distant reality

Where my sights stretch higher than the clouds of God

Disgusted by this constant trepidation

I kneel upon these golden steps to heave

Christ calls «Behold, my crown is dawn»

While the angels flock the skies that burn

Wrath

How unexpectedly

Swaggering in my invincibility

Laid on the fall of this retribution

In the deficient city, I stand hard

Emerging from those luscious pearly gates

Saint Peter begins to cackle

«Inside you’re nothing»

Барлық элементтер қара түспен толтырылған

Денемді жеу

Менің алдыңғы көргендерім ақ  келеді

Сол кезде мен айқай естимін

Маған дейін өлгендердің барлығын жалмап жатқан оттың иісін сеземін

Олардың жан дүниелері қиылған

Әлсізі лақтырылды, жоғары көтеріледі

Мен олардың аяқтары шашымды таратып жатқанын сеземін

Қыздар жорғалап бара жатқанда, сәл күледі

Балқыған егістіктердің бойынан тер

Шіріген фаллусты жақындату

Қансырап жатқан кезде сізді қанықтыру үшін

Құдіретті болашақты белгілеңіз

Құдіретті күнәларыңызды босатыңыз

Аспанның әрең түсуі

Ақырзаман жақын екенін айтады

Мефисто құлағыма күбірледі

«Балама нұр жауды

Мен бұрынғыдай жаңа күн атады

Аяғымнан сырғып түсетін уылдырық шашатын жыландар»

Өмірге әрең әкелді

Ең жоғары күңгірт жарықтың бейнелері

Мен өзімді өлтірушімен, өйткені мен шындыққа білдім

Көңілсіздік                      

Мен бұл өршуге мәжбүрмін

Мен алыс шындыққа тайып бара жатырмын

Менің көрікті жерлерім Құдайдың бұлттарынан жоғары созылады

Осы тұрақты үрейге  жиіркенішті

Мен көтеруге  осы алтын қадамдарға  тізерлеймін

Мәсіх «Міне, менің тәжім таң атты» деп шақырады

Жанып тұрған аспанды періштелер ағылып жатқанда

Қаһар

Қандай күтпеген жерден

Менің жеңілмейтіндігіммен  үлкен

Бұл жазаның күлдеуі қалады

 Жетіспейтін қалада қатты тұрамын

Сол тәтті меруерт қақпалардан шыққан

Әулие Петр айқайлай бастайды

«Ішінде сен ештеңе емессің»