Thorns - Vomitory

Embraced by enchantment, feeble winds howl

The sun levitates through a deathbed of lights

The empty horizon, forsaken and cold

Ascends from the ashes of the vanishing sun

Under veils of oblivious skies

I wander through naked fields over cold grounds

Clawed trees stands lifeless engraved in the mist

Into nowhere that grimly reveals

Unshadowed for the dying sun still buried under desperate claws

A pale light shimmers with a cleansing brightness through the dark

The sun shall no more give us warmth

But still to haunt from empty skies

In the distant gleam lies the forgotten to be found

Among all shades of the trees the naked fields now drown

As I slowly wander into the forests grip it all opens clear

Now I see through the dim which nestles before my steps

Where the light shines so pure but still seems distant from the path

Forgiving shadows fall through the wise wind

Forever to shine with a distant thorn of light

The howling now increases when the wind grips the trees

Serenades fills the air with enchanting sighs of relief

All vanishing into the skies where the sun no longer glows

Only the breeze now seems to breathe through the night

When I reach the light tears me through the silent dark

Enlivened by the mesmerizing wind

The trees stand reaching into the sky

As a vast memory the banished sun shall rest

Unshadowed for the thorns still tearing me with desperate claws

The light still shimmers a pure brightness in the dark

Forgiving shadows fall through the wise wind

Forever to shine with distant thorns of light

Сиқырдың құшағына алған әлсіреген желдер

Күн жарықтардың өлі төсегінен шығады

Бос көкжиек, тасталған және суық

Жоғалып бара жатқан күннің күлінен көтеріледі

Ұмытылмаған аспан перделерінің астында

Мен суық жерлерде жалаңаш далаларды аралап жүрмін

Тырнақты ағаштар тұманға қашалған жансыз тұр

Күрделі түрде ашылатын ешқайда

Өліп бара жатқан күн үшін көлеңкесіз әлі де үмітсіз тырнақтардың астында көмілген

Қараңғыда тазалаушы жарықпен  бозғылт жарық жарқырайды

Күн бізге енді жылу бермейді

Бірақ әлі де бос аспаннан қуу

Алыстағы жарқырауда ұмытылғандар табылады

Ағаштардың барлық реңктерінің арасында жалаңаш алқаптар енді суға батады

Мен ормандарды баяу аралап барған сайын барлығы таңдап ашылады

Енді мен қадамымның алдынында жатқан күңгірттен көремін

Жарық сонша таза жарқырап тұрғанымен, жолдан әлі де алыс болып көрінетін жер

Кешірімді көлеңкелер дана желден түседі

Мәңгілік алыстағы жарық тікенімен жарқыраңыз

Ағаштарды жел ұстағанда айғай енді күшейеді

Серенадалар ауаны сиқырлы жеңіл деммен толтырады

Барлығы күн бұдан былай жарқырамайтын аспанға ұшты

Енді түнде жел ғана тыныс алатын сияқты

Мен жарыққа жеткенде, мені тыныш қараңғылық арқылы жылатады

Таңқаларлық жел жандандырды

Ағаштар аспанға созылып тұр

Кең естелік ретінде қуылған күн демалады

Тікенектер мені әлі күнге дейін тырнақтарымен жыртып жатыр

Жарық әлі де қараңғыда таза жарықты жарқырайды

Кешірімді көлеңкелер дана желден түседі

Алыстағы тікенектермен жарқырай берсін